Reflinka „Żeglując ku Marzeniom”
Nie przepadam za słowem „bardessa”, jednak do Agnieszki Snopek taka etykietka wyjątkowo dobrze pasuje. Posługująca się pseudonimem Reflinka gitarzystka i wokalistka od kilku lat pojawia się w stołecznych klubach, wykonując głównie piosenki spod żagli. Ale nie tylko, współpracuje również z zespołem Taorluath, który gra muzykę celtycką.
Warszawska grupa Glassgo powstała po rozpadzie zespołu Mordewind. Część muzyków, pod wodzą Mariusza Kuczewskiego, postanowiła kontynuować rozpoczętą jeszcze w poprzednim zespole przygodę z folk-rockiem. Różnica polega jednak na tym, że napisane przez lidera formacji piosenki nie mają już tak jednoznacznie morsko-żeglarskiego charakteru.
Apolinary POlek „Biegnijmy w noc”
Paweł Oleszczuk vel Apolinary POlek przyzwyczaił słuchaczy do folkowego grania, wywodzącego się z nurtu autorskiej „piosenki z tekstem”. Bo i tekst i muzyka w jego przypadku są zazwyczaj co najmniej równie ważne. Okrasą jego muzyki było w ostatnich latach granie na różnych ciekawych akustycznych instrumentów, co mogło się łatwo kojarzyć ze nurtem contemporary folk, zwłaszcza w jego amerykańskim wydaniu.
Isara „Na vlně”
Folk-rockowa grupa Isara to zespół inspirujący się muzyką celtycką. Jest to punkt wyjścia zarówno do poszukiwań utworów tradycyjnych, jak własnej twórczości członków grupy. Czasem do repertuaru zaplącze się jeszcze coś z muzyki dawnej. To, co odróżnia ich od dziesiątek innych zespołów, to fakt, że śpiewają po czesku. Nic dziwnego, wszak pochodzą z czeskiej Pragi.
Black Irish Band „Wildland Firefighting Songs”
Nietypowe pieśni związane z pracą, które trafiły na nową płytę grupy Black Irish Band, mogłyby zmylić niejednego miłośnika folku. Oto bowiem mamy do czynienia ze współczesnymi utworami, koncentrującymi się wokół ciężkiej pracy strażaków z Kaliforni. Album „Wildland Firefighting Songs” zawiera piosenki napisane przez Patricka Michaela Karnahana, grającego na banjo, gitarze i concertinie lidera zespołu.
Justin Sullivan „Surrounded”
Tak to już jest, że często jak człowiek myśli o muzyce jakiegoś twórcy, od razu łączy ją z jego macierzystą grupą. Jak wspomina się Mike’a Scotta, myśli się o The Waterboys, Shane MacGowan to oczywiście The Pogues. Tak samo jest z Justinem Sullivanem. Przez lata kojarzony był niemal wyłącznie z New Model Army.
Skeleton McKee „Edynburg Underground”
Amerykańska grupa Skeleton McKee pochodzi z Dallas i tworzą muzycy związani z lokalną sceną folkową. Grająca na akordeonie wokalistka Betsy Cummings występuje z takimi grupami, jak Lost Tribe i Beyond the Pale. Marj Troyer, mandolinistka i gitarzystka, grająca też na tenorowym banjo, przez wiele lat była członkinią The Trinity River Whalers.
Groupa „Silent Folk”
Groupa „Silent Folk”
W gruncie rzeczy nie ma chyba obecnie bardziej klasycznej grupy folkowej w Szwecji, niż Groupa. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie kryje się po części w nazwie zespołu. Kiedy zaczęli grać koncerty praktycznie nie było w Szwecji zespołów folkowych, grających tradycyjną i inspirowaną tradycją muzykę. Taką, jaką kojarzymy np. z Irlandii. Skandynawowie nie mieli po prostu takiej tradycji.
Brathanki „Momtyle”
W 2014 roku klasycy współczesnego polskiego pop-folku wrócili w naprawdę dobrym stylu. Już od jakiegoś czasu w mediach pojawiał się singiel Mamo ja nie chcę za mąż, w którym słychać było prawie wszystkie elementy stylu dawnych Brathanków, jeszcze z czasów współpracy z Haliną Mlynkovą. Jedyne czego naprawdę w nim brakowało, to gitary Jacka Królika.
Velesar – „Szczodre Gody”
Folk-metalowa grupa Velesar nie pozostawia nam wątpliwości, że jej najważniejszym polem eksploatacji jest granie na ciężko brzmiących gitarach. Wstawki na skrzypcach czy fletach są tu wykorzystane w formie ozdobników, które wprowadzają folkowy klimat, do jednoznacznie metalowych piosenek. Ozdobników tych jest jednak na tyle dużo, że miłośnicy takiego łączenia gatunków będą usatysfakcjonowani.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén