Lee Hazlewood – „Cowboy in Sweden”
W 1970 roku reżyser Torbjörn Axelman nakręcił dla szwedzkiej telewizji psychodeliczny paradokument „Cowboy in Sweden”, opowiadający historię podróży tytułowego Amerykanina po Szwecji. W głównej roli wystąpił wówczas pochodzący z Oklahomy piosenkarz country Lee Hazlewood.
Poles Apart „On, My, Ocean”
Przesympatyczna płyta, a za razem świadectwo tego, czego można dokonać przy pomocy współczesnej techniki. Znakomity kanadyjski szantymen i wykonawca pieśni morskich – Tom Lewis nagrał płytę z polskimi muzykami, bez potrzeby ruszania się z rodzinnej Kanady. Jego partie zarejestrowane były w Calgary, zaś Polacy nagrywali w Szczecinie, Katowicach i w domowym studiu Dariusza Sojki (znanego z grupy Carrantuohill) w Osinach. Taki sposób nagrywania stosuje się na świecie już od jakiegoś czasu, jednak w przypadku płyty polskich folkowców jest to chyba przypadek pierwszy.
Po kilkunastu latach przerwy planuję w tym roku wybrać się na krakowski festiwal „Shanties”, przed laty nazywany – nie bez powodu – „festiwalem festiwali”. Był taki czas, kiedy wystarczyło pojechać na ten jeden w roku festiwal by wiedzieć co w żeglarskim graniu aktualnie się dzieje. Dziś sytuacja jest trochę inna, nie dlatego, że „Shanties” to impreze o mniejszym znaczeniu. Po prostu tzw. scena szantowa mocno się zdecentralizowała, powstało kilka silnych ośrodków, w których muzyczne życie toczy się jakby równolegle. Dlatego też od lat organizatorzy stosują nieco inny klucz doboru wykonawców, balansując między sprawdzonymi markami, a promocją utalentowanych młodzików.
Reflinka „Żeglując ku Marzeniom”
Nie przepadam za słowem „bardessa”, jednak do Agnieszki Snopek taka etykietka wyjątkowo dobrze pasuje. Posługująca się pseudonimem Reflinka gitarzystka i wokalistka od kilku lat pojawia się w stołecznych klubach, wykonując głównie piosenki spod żagli. Ale nie tylko, współpracuje również z zespołem Taorluath, który gra muzykę celtycką.
Legendarna grupa The Spinners, zanim jeszcze stała się klasykiem morsko-folkowego śpiewania, miała w nazwie swoje rodzime miasto, a sama idea powstania zespołu była podobna do tych, jakie przyświecał setkom miejskich kapel podwórkowych na całym świecie. Bez względu na to, czy pomyślimy tu o The Dubliners, czy o Kapeli Czerniakowskiej, idea byłą jedna: dać mieszkańcom miast namiastkę kultury ludowej, przypominającej im tą, którą znaliz rodzinnych domów.
Zespół Cztery Refy obchodził w 2005 roku swoje dwudziestolecie. Z tej okazji, na potrzeby pisma „Szantymaniak”, przeprowadziłem wywiad z Jerzym Rogackim, twórcą grupy. Zamieszczam go w całości, bez skrótów, których wymagała od nas forma papierowa. Zapraszam do lektury.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén