Black Irish Band „Wildland Firefighting Songs”
Nietypowe pieśni związane z pracą, które trafiły na nową płytę grupy Black Irish Band, mogłyby zmylić niejednego miłośnika folku. Oto bowiem mamy do czynienia ze współczesnymi utworami, koncentrującymi się wokół ciężkiej pracy strażaków z Kaliforni. Album „Wildland Firefighting Songs” zawiera piosenki napisane przez Patricka Michaela Karnahana, grającego na banjo, gitarze i concertinie lidera zespołu.
Skeleton McKee „Edynburg Underground”
Amerykańska grupa Skeleton McKee pochodzi z Dallas i tworzą muzycy związani z lokalną sceną folkową. Grająca na akordeonie wokalistka Betsy Cummings występuje z takimi grupami, jak Lost Tribe i Beyond the Pale. Marj Troyer, mandolinistka i gitarzystka, grająca też na tenorowym banjo, przez wiele lat była członkinią The Trinity River Whalers.
Arunka „Arunka”
Dopóki nie zabrzmiały pierwsze dźwięki tej płyty, nie zdawałem sobie sprawy jak bardzo brakowało mi takiej muzyki, jaką proponuje Arunka. Wprawdzie jakiś czas temu przypomniałem sobie pierwsze nagrania irlandzkiej grupy Clannad, nad których korzennym jeszcze wówczas folkiem unosił się duch hippisowskiej improwizacji, jednak w Polsce już dość dawno nie słyszałem takiego grania.
Bröselmaschine „Bröselmaschine”
Na fali popularności amerykańskiego folku, którego symbolem stał się w tamtych latach Bob Dylan, powstało w Europie wiele zespołów, które wraz z późniejszym Noblistą weszły w pewnym w kierunku folk-rocka. Tak było również z niemiecką grupą Bröselmaschine. Korzenie zespołu tkwią w folkowej grupie Les Autres, która powstała w 1966 roku. Jej członkowie zasilili później kilka formacji o wyraźnie hippisowskim odcieniu.
Sharon Shannon „The Reckoning”
Irlandzka harmonistka Sharon Shannon to od wielu lat jedna z najpewniejszych „firm” w całym światku muzyki celtyckiej. Każdą jej kolejną płytę można polecać, właściwie w ciemno. Z najnowszym albumem jest dokładnie tak samo. Różnica tylko taka, ze tym razem Sharon nie zaprosiła do studia tak wielu gości z irlandzkiej brytyjskiej sceny folkowej. To jednak bynajmniej nie znaczy, że ich tam zabrakło.
Kilkenny Band – „Colours Of Scotland”
Z okładki płyty spogląda na nas niewiasta i trzech facetów – wszyscy mniej lub bardziej folkowo ucharakteryzowani. W tle na niebieskawym tle jasny krzyż świętego Andrzeja. Znaczy to, że muzycznie jesteśmy w Szkocji. Jednak nagromadzenie tych akcentów sugeruje, że nie mamy do czynienia ze szkockim zespołem, zwłaszcza że nazwa Kilkenny Band, jest jakaś taka bardziej irlandzka. Kogóż zatem oglądamy na okładce? To folkowy kwartet z Osnabrück, mamy zatem do czynienia z sąsiadami zza zachodniej granicy.
Grupa Na Swoim „Wpół do pierwszej”
Warszawska Grupa Na Swoim to lekko grająca folk-rockowa kompania, wykonująca autorskie piosenki Arkadiusza Piechowskiego. Trochę tu stachurowania, trochę folku wędrowców, a niekiedy nawet odrobina country i góralszczyzny. Zespół tworzą muzycy związani licznymi warszawskimi formacjami. To wytrawni bywalcy scen festiwalowych, zarówno tych turystycznych, jaki i szantowych i folkowych.
Roman Tkaczyk – „Wielkie podróże”
Mam z tą płytą spory problem. Z jednej strony chciałbym ocenić ją najbardziej rzetelnie jak to możliwe, z drugiej jednak zdaję sobie sprawę z tego, jakie ograniczenia nakłada na recenzenta fakt, iż tekst ma się ukazać na portalu poświęconym muzyce folkowej. Prezentowane są tu różne odcienie folku, w tym również takie, do których muzyce Romana Tkaczyka bardzo blisko, to jednak spojrzenie na ten album będzie wymagało co najmniej dwóch różnych perspektyw.
Wokalistka Jacqui McShee to legenda brytyjskiego folku, najbardziej znana ze współpracy z jazz-folk-rockową grupą Pentangle. Jej partnerem muzycznym w tym zespole był przez długie lata gitarzysta John Renbourn. Z zespołem grał też Bert Jansch. Jednak kiedy w lata 90. doszło do rozpadu zespołu, żaden z tych muzyków nie znalazł się w składzie grupy dowodzonej przez Jacqui.
To że udało mi się prowadzić stronę o muzyce folkowej przez 20 lat i nie zająknąć się ani razu o fenomenie, jakim była grupa The Kelly Family, będąca swego czasu kwintesencją pop-folku, to z jednak strony sukces, z drugiej jednak pewne niedopatrzenie. Nadarzyła się okazja, by to naprawić.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén