Reedycja pierwszej płyty Percivala, nagranej w 2007 roku, pojawiła się w sklepach. Na półkach z metalem.
Miłośnicy metalu, którzy znają już grupę Percival Schuttenbach mogą bez mrugnięcia okiem zaakceptować ich akustyczne wcielenie, w którym trójka muzyków odkłada elektryczne instrumenty, chwyta za repliki dawnych bębnów, lir i instrumentów strunowych i gra muzykę, jaka mogła brzmieć na naszych ziemiach 1000 lat temu.
Dobrego folkowego grania nigdy za dużo, a zespół Zgagafari jawi się jako porządna folkowa formacja. Inspiracje, pokazywane otwierającym płytę utworem „Żródło” wskazują wprawdzie na nasze rodzime, polskie inspiracje, ale kolejne utwory udowadniają nam, że muzyka nie zna granic. Dlatego tez kiedy już docieramy do śpiewanego po francusku „Tourdion”, nie dziwi nas zbytnio zwiewna struktura tej pięknie wykonanej kompozycji.
Jeszcze niedawno montujący się na scenie człowiek z gitarą akustyczną zazwyczaj zwiastował koncert poezji śpiewanej, a im bardziej wyciągnięty był jego sweter, tym bliżej było tej poezji do włóczęgowskich klimatów Wojciecha Bellona i Edwarda Stachury. Choć generalnie nie mam nic przeciwko temu i nawet lubię sobie posłuchać takich brzmień – o ile są to po prostu dobre koncerty – to jednak brakowało mi zawsze sceny akustycznego folku, takiego z prawdziwego zdarzenia.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén