Na zdjeciu, zamieszczonym na okładce meldują się Karel Holas i František Černý. Faktem jest, że tylko oni zostali z klasycznego składu tej czesko-morawskiej grupy. Jednak to Černý jest najważniejszą wizytówką zespołu. Wraz z młodymi muzykami i zaproszonymi gośćmi ten klasyczny folk-rockowy zespół nagrywa płytę, którą będzie można postawić na półce obok najlepszych albumów sygnowanych przez Čechomor.
Fińska grupa Rönsy to żeńskie trio, które od kilku lat z powodzeniem koncertuje, dając publiczności możliwość obcowania ze współczesnymi opracowaniami tradycyjnej fińskiej i fino-szwedzkiej muzyki ludowej. Spora w tym zasługa wirtuozerskiej gry Maiji Kauhanen (kantele) i Kaisy Ristiluoma (akordeon).
Wokalistka Jacqui McShee to legenda brytyjskiego folku, najbardziej znana ze współpracy z jazz-folk-rockową grupą Pentangle. Jej partnerem muzycznym w tym zespole był przez długie lata gitarzysta John Renbourn. Z zespołem grał też Bert Jansch. Jednak kiedy w lata 90. doszło do rozpadu zespołu, żaden z tych muzyków nie znalazł się w składzie grupy dowodzonej przez Jacqui.
To że udało mi się prowadzić stronę o muzyce folkowej przez 20 lat i nie zająknąć się ani razu o fenomenie, jakim była grupa The Kelly Family, będąca swego czasu kwintesencją pop-folku, to z jednak strony sukces, z drugiej jednak pewne niedopatrzenie. Nadarzyła się okazja, by to naprawić.
Adam Zalewski znany jest przede wszystkim jako basista warszawskiej grupy Strefa Mocnych Wiatrów, wykonującej hard rockowe i heavy metalowe pieśni o pływaniu po morzach i oceanach. Kiedy trafiłem na jego autorską płytę, nie wahałem się długo, choć nie miałem pojęcia czego się spodziewać. Tytuły piosenek mówiły tylko jedno: tym razem nie będzie śpiewania o pływaniu.
Grupa Oreada określa się sama jako zespół folkOFFowy. Oznacza to inspirowaną folklorem muzykę, która właściwie nie trzyma się żadnych narzucanych stylistycznie granic. Jazzowy flow czy miększe, popowe brzmienia — wszystko to podlane folk-rockowym sosem, którego nie powstydziłyby się o wiele bardziej doświadczone kapele. Otwarta formuła zespołu dobrze robi tej muzyce, ponieważ nawet przy kolejnych przesłuchaniach, odkrywa się w niej coś nowego.
Płyta Ewy Gaworskiej to na scenie żeglarskiego folku zjawisko tak niecodzienne, że przez kilka lat w ogóle nie zdawałem sobie sprawy z istnienia tego krążka. Nagrania te wydano w 2014 roku, a w moje ręce płyta wpadła ponad 5 lat później. Pewnym usprawiedliwieniem jest to, że dla większości miłośników tego rodzaju muzyki, artystka pozostaje zapewne również postacią mało znaną. Z jej twórczością mogli się za to zetknąć wielokrotnie bywalcy festiwali piosenki turystycznej.
Kiedy płyta „Jag var ett geni innan jag visste bättre” zaczęła kręcić się w moim odtwarzaczu, cały czas zastanawiałem się skąd na znam nazwisko tej artystki. Krótki research podpowiedział mi, że Sara Varga Madeleine Jonsson, używająca pseudonimu Sara Varga, to jedna z finalistek konkursu Eurowizji w 2011 roku.
Pod enigmatyczną nazwa zespołu Kaczor i Piraci kryje się autorski projekt dwóch wokalistów, Waldemara Krasowskiego z zespołu Mietek Folk i Waldemara Ślefarskiego z Kuśka Brothers. Chodź druga z tych grup z pozoru odległe jest od sceny piosenki żeglarskiej, to jednak personalnie była z nią zawsze mocno powiązana. Spora część członków tej grupy (jednak bez frontmana), występowała równoległe właśnie w zespole Mietek Folk.
Pochodząca z Västervik szwedzka wokalistka i harmonistka Sanna Hogman należy do kategorii artystów opisywanych przez anglosaskich specjalistów jako singer/songwriter. Kiedyś zazwyczaj pod tym opisem krył się bard z gitarą, czasem z towarzyszeniem zespołu. Dzisiaj to już bardzo róznie, zdarzają się wykonawcy sięgający po rozmaite środki ekspresji, czasem oparte np. wyłącznie o elektronikę. Na szczęście Sanna Högman daleka jest od takich ekstrawagancji.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén