eFolk.pl

Zespół który przeszadł swoistą metamorfozę. Z zespołu grającego muzykę z pogranicza piosenki turystycznej z lekką nutką nostalgicznej poezji śpiewanej, przekszatłcili się w gwiazdkę festiwali szantowych. W ich muzyce pobrzmiewa zarówno echo folku, jak i piosenki autorskiej.
Zespół powstał w 1989 roku. jego nazwa to skrót od Ekskluzywnego Klubu Turystycznego, do którego należeli założyciele zespołu. Od tego czasu EKT-Gdynia był nagradzany na wszystkich ważnych festiwalach w tym kraju. Trzon zespołu od czasu jego powstania stanowią: Jan Wydra, Ireneusz Wójcicki i Jacek Fimiak.
Całkiem słusznie uważa się ich za rewelacyjną grupę koncertową, choć nie każdemu może przypaść do gustu ich rozrywkowy, nieco może nawet biesiadny repertuar. W kontaktach z publicznością zespół radzi sobie znakomicie, duża w tym zasługa lidera i wokalisty – Jana Wydry.
Fonografię zespołu stanowią cztery płyty: „Ja Stawiam”, „…Oczywiście!”, „Wreszcie płynę” i „Pójdę przez morze”.

Dudy Juliana to kapela grająca muzykę irlandzką i szkocką – zarówno piosenki (zwykle tłumaczone przez członków zespołu na język polski) jak i melodie ludowe. Powstała na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie, gdzie działały, tworzone przez przyszłych leśników, grupy grające muzykę country i folk (Little Band, potem Rulonersi). W grudniu 1996 roku ten ostatni zespół przekształcił się w Dudy Juliana. Pierwszy występ tej kapeli miał miejsce na Mikołajkach Folkowych `96 w Lublinie. Po pewnym czasie wykrystalizował się skład zespołu: Ania Trauman – flety (jedyna „nie-leśniczka” w towarzystwie), Krzysztof Janeczko – gitara, Artur Rutkowski – gitara i śpiew, Tomasz Zygmont – skrzypce. Potem do zespołu dołączył Piotr Prądzyński (też leśnik) grający na akordeonie. Zespół wystąpił na kilku przeglądach piosenki studenckiej i autorskiej zdecydowanie wyróżniając się, żywiołowością i pełnymi życia tekstami, od smutnych nastolatek w czarnych, przydługich swetrach (za co zresztą został kilkakrotnie nagrodzony). Potem były występy na festiwalu folkowym w Krotoszynie (VII 1997) i I Festiwalu Celtyckim w Dowspudzie (VIII 1997), gdzie kapela została wyróżniona (razem z zespołem Shamrock z Suwałk). Zespół występował także w warszawskich pubach (m. in. Irish Pubie) i klubach studenckich (najczęściej „Na Przyzbie” – klubie studentów SGGW). Po 9 miesiącach istnienia, we wrześniu 1997 roku, zespół zawiesił działalność. Przerwa w grze Dud trwała prawie dwa lata, choć wiosną 1998 roku, członkowie zespołu spotkali się jeszcze, by nagrać materiał, który po roku wydali na kasecie (w nagraniach wziął udział także Mirek Kozak z „Open Folk”).
We wrześniu 1999 r. zespół reaktywował się w nowym składzie (doszedł gitarzysta – Piotr „Fire” Iwańczuk). W roku 2000 Dudy Juliana wystąpiły m.in. na festiwalach celtyckich w Dowspudzie i Poznaniu.
Od początku zespół chciał grać muzykę podobną do tej jaką można usłyszeć w irlandzkich i szkockich pubach. Pierwotnie największą inspiracją były proste, surowe wręcz, ale zniewalające autentyzmem i radosnym nastrojem nagrania zespołu The Dubliners. Szczególnie, że przetwarzane były one w Polsce zwykle przez zespoły szantowe, które z większości wspaniałych irlandzkich ludowych tekstów „robiły” piosenki o „morzu i wielorybie”. „Dudowi” tłumacze: Tomek Zygmont i Artur Rutkowski, za jeden z celów istnienia zespołu postawili przybliżenie polskiej publiczności pięknej, pełnej życia i humoru poezji tych piosenek. Potem, z czasem, Dudy Juliana zaczęły odkrywać także urok melodii i tańców – dziś mają ich coraz więcej w repertuarze. Mimo pewnych zmian repertuarowych nadal, bez wątpienia, nie jest to muzyka zwana czasem muzyką celtycką. Najważniejsza w graniu „dud” jest wciąż wartość przekazu i radosny nastrój zabawy.

Dziś Dudy Juliana tworzą:

Anna Trauman-Kozakiewicz Gra na flażolecie i fletach. Kiedyś grała na pianinie, na fletach nauczyła się grać sama. Z wykształcenia prawniczka, jest radcą prawnym.
Bartek Kubielski, gitarzysta.
Piotr Prądzyński Gra na akordeonie. Równolegle ze studiami leśnymi ukończył szkołę muzyczną II stopnia w klasie akordeonu. Leśnik, pracuje w nadleśnictwie.
Artur „Rulon” Rutkowski Wokalista. Tłumaczy teksty. Leśnik, pracujący jako redaktor w miesięczniku dla leśników.
Tomasz Zygmont Gra na skrzypcach. Tłumaczy teksty. Szkołę muzyczną I stopnia ukończył w klasie skrzypiec. Kiedyś, w rodzinnym Tomaszowie Lubelskim, przez trzy lata występował w kapeli zespołu ludowego „Roztocze”. Leśnik, zajmuje się ochroną środowiska.

Formacja „Donegal” powstała w 2000r. Wieloletnie doświadczenie sceniczne pozwoliło osiągnąć profesjonalny poziom artystyczny oraz zgromadzić liczną grupę swych stałych słuchaczy. Stało się to możliwe dzięki wysokim umiejętnościom instrumentalnym członków zespołu, jak również dzięki ich ogromnemu zaangażowaniu, którego źródła należy poszukiwać w wielkiej fascynacji, jaką jest dla nich muzyka celtycka. To właśnie ona stała się ich natchnieniem i inspiracją do tworzenia własnych aranżacji takich utworów jak np. : reel, jig oraz hornipipe.
Zespół przekracza granice stylów, łamie konwencje i kanony wykonawcze w nieznany dotąd sposób- łączy tradycyjne brzmienia celtyckie z elementami muzyki pop, rock, blues, bluegrass.

Swoje muzyczne umiejętności potwierdzili podczas kilkuset występów w kraju i zagranicą. Ich koncerty spotykają się z niezwykle życzliwym i entuzjastycznym przyjęciem zarówno podczas dużych imprez plenerowych, jak i w małych kameralnych salach klubów i pubów. W czasie koncertów zespół bawi publiczność żywiołowym wykonaniem muzyki celtyckiej, grając na instrumentach, które na stałe wrosły w klimat irlandzkich pubów.

Zespół „Donegal” tworzą:

Monika Szweda- skrzypce
Roman Szweda- mandolina, bodhran,bouzuki, tin whistles
Adam Anikiel- gitara basowa
Piotr Lipiński – perkusja, bodhran

Zespół powstał w roku 1986 i kontynuuje na swój sposób dokonania zespołu Refpatent, który to zespół w latach 1974-1980 jako pierwszy w Polsce zaproponował pieśni morskie będące tłumaczeniami bądź opracowaniami tradycyjnych melodii angielskich, irlandzkich i szkockich.
Wykonują zarówno doskonałe szanty, jak i osadzone w folku piosenki morskie i pieśni kubryku. Zasłynęli również z brawurowego wykonania tańców ludowych z Irlandii, Szkocji, Walii, Anglii, Bretanii czy Nowej Funlandii.
Ich wydawnictwa zazwyczaj opatrzone są ciekawymi komentarzami i wyjaśniają zawiłe wątki w historii utworów. Lider fromacji – Jerzy Rogacki jest jednym z autorytetów w dziedzinie pieśni morza. Zespół wystepował również z międzynarodowymi sławami szantowymi – m.in. ze Stanem Hugillem, Johnem Townleyem, Simonem Spaldingiem czy też Kenem Stephensem. Z dwoma ostatnimi wykonawcami nagrali materiał, który ukazał się na kasetach.
Zespół mimo wielu lat scenicznego istnienia zaskakuje świeżością.

Zespół Connor urodził się wiosną 1998 roku w Gdyni podczas sesji muzycznych na korytarzach akademika Wyższej Szkoły Morskiej, a później (kiedy studenci nawigacji mieli nas dość) w nadmorskiej tawernie „Contrast”. W niej też miały miejsce pierwsze mniej i bardziej oficjalne koncerty. Przez ten czas zespół ulegał wielu metamorfozom od zmiany składu po zmiany w stylu grania.
Nasz repertuar to w większości tańce irlandzkie, szkockie i bretońskie, aranżowane jednak mniej tradycyjnie a po naszej myśli; inspiracje czerpiemy zarówno z klasyków wyspiarskich jak i naszych rodzimych. Największy jednak wpływ na nasze granie miały spotkania z muzykami z Irlandii i Szkocji.
Najważniejsze dla nas to grać FOLK, ponieważ ten właśnie rodzaj muzyki uważamy za najdoskonalszy, najbardziej pierwotny i żywiołowy, dający nam możliwość podróży w najgłębsze zakamarki wyobraźni; możliwość wyrażania naszych pasji. Chociaż skupiamy się głównie na tematach irlandzkich nie stronimy od innych motywów. Staramy sie być elastyczni i wciąż szukamy naszej drogi w muzyce.

Skład zespołu:

Tomasz „Conor” Hałuszkiewicz – flety, whistles, uillean pipes
Paweł Grodzki – bodhran, gitara, instrumenty etniczne i różne takie inne, wokal
Karol Piskorz – gitara
Sebastian Czapliński – instrumenty perkusyjne

Kontakt:
Tomasz Conor Hałuszkiewicz – conorfolk@tlen.pl

Zespół powstał pod koniec 1996 roku w Gdańsku. Od początku istnienia członkowie Chutiru zajęli się gromadzeniem pieśni i melodii ludowych z regionu przemyskiego. W ciągu roku udało im się zebrać około 50. skazanych na zapomnienie utworów. Efektem tej pracy było ukazanie się na początku 1999 roku kasety „Po dawniomu”, zawierającej wybrane utwory tego regionu.
Na początku 1999 r. Chutir skierował swe zainteresowania w stronę muzyki ukraińskich Karpat, tj. regionów Bukowiny i Zakarpacia. Korzystając z archiwalnych materiałów etnograficznych zespół zarejestrował nowy program, różniący się znacznie od poprzedniego zarówno pod względem charakteru muzyki, jak i interpretacji.
W maju 2002 r. CHUTIR wydał trzecią płytę „Cycata Hanka”, będącą uwieńczeniem dotychczasowej działalności. Autorskie w większości utwory, oparte na folklorze ukraińskim, podbiły publiczność w Polsce, stając się przebojami wśród ukraińskiej młodzieży, chętnie słuchanymi i porywającymi do żywiołowej zabawy.
Muzykę Chutiru charakteryzuje przede wszystkim spontaniczność, żywioł i melodyjność wielogłosowych chórów. Perfekcyjnie wykonywana podczas koncertów porywa młodzież do szalonej zabawy i daje wiele wrażeń starszym słuchaczom, zwłaszcza lubiącym melodyjne dumki oraz pieśni ukraińskich kozaków.

Skład zespołu: Bohdan Kantor (akordeon, śpiew solo), Katarzyna Krupa (skrzypce), Piotr Harhaj (kobza, gitara) Andrzej Kuźmicz (bębny, bongosy),Orest Michalik (bas), Piotr Kukowski (trąbka), Maciej Grzesiak (perkusja)

Chutir w Internecie: www.chutir.pl

Chudoba to jeden z zespołów, który miał duży wpływ na rozwój muzyki folkowej w Polsce. Przez wiele lat swojej działalności na rynku muzycznym, Chudoba dopracowała się własnego, rozpoznawalnego od pierwszych taktów, specyficznego stylu muzycznego. Zespół po latach działalności okrzepł, nabrał doświadczenia a muzycy to rasowi „folkmani”, wiedzący co chcą przekazać słuchaczom za pomocą swojej muzyki. Chudoba to przyjaciele wędrujący własnymi muzycznymi ścieżkami, radość grania i niczym nieograniczona twórcza ekspresja.

Grupa powstała w 1993 roku z inicjatywy grupy studentów Uniwersytetu Wrocławskiego, zafascynowanych muzyką folkową . Od początku istnienia grupa brała udział w wielu festiwalach i wydarzeniach kulturalnych, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Poza Polską Chudoba koncertowała w Austrii, Belgii, Czechach, Niemczech, Norwegii, USA, we Włoszech i na Węgrzech. Występowała m.in. w TVP i TV Polonia, austriackiej telewizji 3SAT, Polskim Radio i belgijskim Radio 1.

W 1998 roku zespół zdobył Grand Prix pierwszej polskiej edycji Konkursu Muzyki Folkowej „Nowa Tradycja” zorganizowanego przez Polskie Radio w ramach współpracy z Europejską Unią Radiową. Rok później Chudoba reprezentowała Polskę na The New Tradition EBU Folk Festival w Dranouter (Belgia). W roku 2000 jako jedyny polski wykonawca wystąpiła na prestiżowych targach muzycznych The Worldwide Music Expo WOMEX w Berlinie. W 2006 roku Chudoba udanie reprezentuje Polskę, od strony muzycznej na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej, będąc jedną z gwiazd na Etno Cup Day w Hanowerze.

Sami o sobie
Folk jest dla nas czerpaniem radości z ludowej muzyki. Radość muzykowania daje nam dzielenie się żywiołem i liryzmem zachowanymi w tradycyjnych pieśniach i melodiach. Gramy tylko na instrumentach akustycznych, również ludowych – bo wydobywają z tej muzyki jej pierwotną witalność, która prowokuje tak do tańca jak i najprostszych wzruszeń.

Gramy i śpiewamy nasze własne aranżacje melodii i zapisów wokalnych tradycyjnych pieśni Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej: polskich, a także słowackich, morawskich, ukraińskich, łemkowskich, huculskich, cygańskich, bułgarskich, macedońskich, serbskich, rumuńskich, żydowskich i węgierskich.

SKŁAD ZESPOŁU
Małgorzata Otrocka – skrzypce, śpiew
Katarzyna Ryszewska – śpiew
Sylwia Świsłocka-Karwot – śpiew, przeszkadzajki
Robert Ruszczak – śpiew, akordeon, mandolina, sopiłki
Jacek Ryszewski – gitara klasyczna, śpiew
Janusz Wawrzała – bębny wszelkiej maści, śpiew
Mirosław Mały – kontrabas, śpiew

MUZYCY WSPÓŁPRACUJĄCY

Barbara Ulatowska – skrzypce
Robert Szydło – gitara basowa

Tomasz Kłos – saksofon, klarnet

W latach 1995-96 Chudoba nagrała dwie kasety – „Graj muzyka” i „Nasza polka” (FolkTime). Wybór z tego materiału złożył się na płytę CD „Nasza muzyka”, wydaną w roku 1999 przez Pomaton EMI (nominacja do Folkowego Fonogramu Roku 1999). W Niemczech płytę „Chudoba – Polkas, Lullabies & Wedding Songs” wydała wytwórnia WeltWunder (2000). Muzyka zespołu znalazła się również na kilku innych wydawnictwach w Polsce, Niemczech i Austrii . W 2003r płyta zespołu CD „Już się rozziedniewa”. Rok 2005 to wspólny projekt z Bente Kahan i płyta „Bente Kahan presents: Sing With Us In Yiddish”. Pomiędzy 2005 i 2011 rokiem grupa zagrała wiele koncertów w kraju i za granicą. Pod koniec roku 2011 zespół rozpoczął pracę nad swoją nową płytą.

adres oficjalnej strony zespołu: www.chudoba.info.pl

Checz wyraźnie propaguje język i kulturę kaszubską. Członkowie grupy pragną bowiem, aby młodzi ludzie wykazywali większe zainteresowanie kaszubszczyzną, by nie utożsamiali jej tylko i wyłącznie z tzw. „skansenem”.
Członkowie zespołu spotkali się po raz pierwszy w styczniu tego roku. Szybko jednak muzycy doszli do konsensusu w sprawie kierunku rozwoju grupy. W ciągu kilku miesięcy zarejestrowano nagrania na debiutancką płytę w „Little Bird Studio”. Warto zaznaczyć, że masteringu dokonał znany trójmiejski realizator dźwięku Tomasz Bonarowski.
Płyta, która trwa niecałe 40 minut zwiera bardzo różnorodny materiał muzyczny. Ciekawe partie skrzypiec dodają folkowego kolorytu do rockowego brzmienia zespołu. Zaproszeni do nagrania płyty goście także wpłynęli znacząco na aranżacje poszczególnych utworów. Dzięki temu na przykład słychać elementy ska w „To lubi mnie” (na saksofonie gościnnie gra Robert Dobrucki). Dobrym pomysłem było nagranie znanego przeboju Kombi „Kochać Cię za późno” z tekstem kaszubskim pod tytułem „Ledac ce”. Cover ten stanowi niewątpliwy rodzynek na płycie zespołu Checz.
Latem i jesienią zespół intensywnie koncertował, pokazał się m.in. na Turnieju Miast: Pucka i Cieszyna. Trasa promocyjna nowej płyty rozpocznie się w styczniu 2001 roku. Kapelę będzie można posłuchać nie tylko miejscowości na Kaszubach, ale również w całej Polsce. Muzycy otrzymali także zaproszenie na koncerty do Holandii, Szwecji i Niemczech.
Skład zespołu:
Michał Pieper – śpiew
Marcin Popek – gitary
Przemysław Koska – bas
Maciej Szuksztul – skrzypce
Jarosław Stefańczak – perkusja

Nazwa zespołu mówi praktycznie wszystko o stylistyce w jakiej poruszają się muzycy. Celtic Folk powstał w Jastrzębiu Zdroju, ale koncertuje niemal w całej Polsce. Ich motto brzmi: „Muzyka jest nasza pasją, żyjemy muzyką i z muzyki”.
Główną inspirację stanowi dla nich tradycyjna muzyka irlandzka, choć nie stronią od tradycji szkockiej.

Skład zespołu:

Katarzyna Kałużny – skrzypce
Tomasz Urbański – akordeon, bodhran
Ireneusz Andrejko – gitara
Szymon Borkowski – mandolina
Krzysztof Błoński – flety, banjola, bodhran

Zespół istnieje od 1987 roku. Wykonuje zarówno tradycyjną muzykę celtycką rodem z Irlandii i Szkocji, jak i własne opracowania aranżacyjne oparte na celtyckich korzeniach. Wykorzystuje przy tym bardzo stylowe instrumentarium (skrzypce, uilleann pipes, bouzuki, cittern, bodhran, flety, tin whistles, akordeon, mandolina, gitara akustyczna),poszerzając brzmienie o instrumenty perkusyjne, klawiszowe oraz gitarę basową.
Do dziś zespół zagrał ponad 1000 koncertów, tak w kraju, jak i za granicą, m.in. w Czechach, Irlandii, Francji, Niemczech, USA (na zaproszenie Czesława Miłosza), Rosji. Wystąpił również trzykrotnie (1997, 1999 i 2004) na jednym z największych festiwali muzyki irlandzkiej Cork Folk Festival. W lipcu 2005 roku gościł na festiwalu Dancing with Lunasa w malowniczym zamku w Kinnitty.
CARRANTUOHILL ma na swym koncie wiele wspólnych występów z uznanymi artystami. W 1997 roku odbył trasę koncertową ze szkocką grupą The Battlefield Band. Zespół występował również z Maire Breatnach, Sands Family, Deaf Shepheard, Geraldine McGowan & Friends oraz Midnigth Court. Na tej samej scenie zespół spotkał się również z wirtuozem irlandzkich ullieann pipes Liamem O’Flynnem oraz czołowym gitarzystą Arty McGlynem. Z legendarnym Jackie Dalym CARRANTUOHILL spotkał się w irlandzkim Cork, zaś w Kinnitty dzielił scenę z wybitnym Donallem Lunny i Johnem Carty. Wielkim Gościem zespołu był również Midge Ure (ex Ultravox, twórca LIVE AID), który uświetnił koncert promujący płytę INIS w warszawskiej Sali Kongresowej.
Polscy artyści, z którymi CARRANTUOHILL dotąd realizował wspólne projekty: Anna Maria Jopek, Anita Lipnicka, Fiolka Najdenowicz, Stanisław Sojka, Paweł Kukiz, Kuba Badach, Robert Kasprzycki, Urszula Dudziak, Wojciech Karolak, Tomasz Szukalski, Marek Raduli, Krzysztof Ścierański, Bernard Maseli, Zespół Pieśni i Tańca Śląsk.
Osobny rozdział w karierze grupy stanowią koncerty na scenie „Przystanku Woodstock”, z którym zespół jest związany od jego pierwszej edycji, a od 2002 roku występuje dodatkowo w roli współorganizatora Folkowej Sceny tego największego w Europie festiwalu. Grupa otrzymała z rąk Jurka Owsiaka prestiżową nagrodę Złotego Bączka za najlepsze „kręcenie publicznością” podczas Przystanku Woodstock w 1998 roku.
CARRANTUOHILL miał zaszczyt reprezentować Polskę również na festiwalu Euro Woodstock w Budapeszcie (1995).
Carrantuohill w Internecie: www.carrantuohill.art.pl