eFolk.pl

Grupa The Irish Connection powstała na początku 2000 r. w Warszawie z inicjatywy miłośnika irlandzkiej muzyki folkowej, Cezarego Waśniewskiego. Wraz z Mateuszem Stryjeckim rozpoczęli próby z repertuarem irlandzkim wzorując się na tradycji pubowej, przede wszystkim The Dubliners i The Clancy Brothers. Przed serią występów na warszawskich estradach klubowych dołączył do nich tablista Wojciech Mazurkiewicz. W tym składzie grupa osiągnęła ciekawe, rozpoznawalne brzmienie i wypracowała podstawowy, grany nawet do dziś repertuar.

Wiosną 2001 r. Wojciecha Mazurkiewicza zastąpił grający na kongach i perkusji muzyk jazzowy, Przemek Cioch. Wraz ze zmianą brzmienia nastąpiły również zmiany w repertuarze, wzbogaconym o melodyjne ballady irlandzkie i szkockie oraz obszerniejsze partie instrumentalne.
Wiosną 2002 r. skład zespołu powiększył się o grającego na gitarze basowej Filipa Jurczyszyna. W takim składzie zespół dokonał w maju 2002 nagrań do znanej na rynku folkowym płyty „Echa Celtyckie” (wraz z Ulą Kapałą i grupą Dudy Juliana). W ciągu roku sprzedano cały nakład 4000 egz.

W lecie 2002 przed występem na Festiwalu Celtyckim „Dowspuda 2002” grupa zmieniła skład i po kolejnych zmianach do końca 2003 roku przedstawiał się on następująco:
Justyna Kosmulska – vocal, gitara 12-strunowa
Elżbieta Kucznierz – skrzypce
Łukasz Talarek – darabuka, drumla
Cezary Waśniewski – vocal, gitara akustyczna
Jarek Żeliński – whistles, flety, darabuka.

W tym składzie grupa w kwietniu 2003 roku nagrała materiał do płyty „Echa Celtyckie 2” i wystąpiła na Festiwalu Celtyckim DOWSPUDA 2003. Od września 2003 do maja 2004 w składzie The Irish Connection stale pojawiał się Robert Jaworski grający na lirze korbowej, flecie i instrumentach perkusyjnych (wtedy na co dzień w grupie Ich Trole). Zainteresowania muzyczne zespołu zaczęły obejmować taneczną muzykę Bretanii oraz utwory muzyki dawnej.

Na przełomie 2003/2004 zaszły kolejne zmiany składu i instrumentarium: zespół opuścili Justyna Kosmulska i Jarek Żeliński, a wzmocniony został przez Alinę Kucznierz (siostrę Eli), grającą na elektronicznych instrumentach klawiszowych i elektrycznym harmonium. W 2004 roku z zespołem współpracowała Ola Maracewicz, znana z wielu projektów muzyki dawnej, jednocześnie współpracująca z powstałym właśnie zespołem Balkan Sevdah.

Z początkiem 2005 roku sekcja rytmiczna TIC wzmocniona została przez Patryka `Fizbana` Kazimierskiego grającego na bodhranie. Zespół wypracował ciekawe, ciężkie brzmienie sięgając jednocześnie po nowe utwory pochodzące z krain celtyckich: Bretanii, Irlandii, Szkocji oraz Galicji i Asturii. Repertuar uzupełniły aranżacje utworów muzyki dawnej oraz pojedyncze utwory pochodzące z innych krajów jak Szwecja czy Bułgaria.
Rok 2005, wypełniony występami w całej Polsce, przyniósł dalsze zmiany repertuaru, który oparty został na hipnotycznej muzyce tanecznej pochodzącej z Bretanii, specyficznych aranżacjach muzyki dawnej, utworach ze Skandynawii i Bałkanów oraz kompozycjach własnych. W sierpniu 2005, przed występem na Festiwalu Celtyckim w Będzinie do zespołu dołączyła wokalistka grająca również na flecie, Małgorzata Waśniewska. W grudniu 2005 Łukasza Talarka zastąpił znany z wielu projektów, czarodziej afrykańskich bębnów Szczepan Hołyszewski.

TIC stale współpracuje z założonym w końcu 2005 roku zespołem tańców francuskich i bretońskich FIN ACCORD, często zamieniając swoje występy w magiczne, muzyczno – taneczne misteria.

Od października 2002 The Irish Connection był organizatorem i gospodarzem cyklicznej warszawskiej imprezy „Echa Celtyckie” promującej polskie i zagraniczne zespoły z kręgu muzyki celtyckiej.

Dzisiaj The Irish Connection to:
Gosia Kowalczyk – flet, instr. klaw
Ewa Muszyńska – skrzypce
Przemek Cioch – perkusja
Filip Jurczyszyn – gitara basowa)
Czarek Waśniewski – gitara akustyczna, bouzouki irl., vocal

Kontakt z zespołem:
Cezary Waśniewski tel: +48 503 112 392 fax: +48 22 6314501
e-mail: czarek@tic.art.pl
www.tic.art.pl

TAM TAM PROJECT to zespól, który narodzil sie z mysli polaczenia nurtów muzycznych – szeroko pojetego jazzu z klasyka oraz muzyka etniczna calego swiata: afrykanska, arabska, cyganska, balkanska, polska, latynoska.
Jednym z ostatnich projektów zespolu jest zaproszenie do stalej wspólpracy znanego na polskiej scenie oboisty – TYTUSA WOJNOWICZA. Pomysl polaczenia muzyków prezentujacych tak róznorodne style jak klasyka i world music wydawal sie pozornie niemozliwy. To co laczy twórców zespolu to przede wszystkim wszechstronnosc i otwartosc na rózne gatunki muzyczne, a takze fascynacja muzyka oparta na rytmie instrumentów perkusyjnych i kulturami calego swiata.
Zetkniecie odmiennych osobowosci muzycznych tworzacych TAM TAM PROJECT powoduje, ze zespól realizuje podczas koncertów program niezwykly, w którym rytm instrumentów perkusyjnych jest wzbogacony pulsem basu, zaskakujacymi brzmieniami gitary elektrycznej, charakterystycznymi dzwiekami oboju, a takze oryginalnymi afrykanskimi zaspiewami w wykonaniu rodowitego Senegalczyka – Mamadou Diouf. W sferze wizualnej dodatkowa atrakcje stanowi równiez taniec i oryginalny strój towarzyszacej zespolowi Izy Mularonek.
PLYTA TAM TAM PROJECT Oryginalna i niespotykana dotad w Polsce twórczosc zespolu, doczekala sie rejestracji na plycie CD, która w sierpniu ukaze sie na rynku muzycznym. Wydawca plyty jest Agencja Artystyczna KRAB. Plyta zatytulowana jest po prostu TAM TAM Project. Znajda sie na niej utwory do tej pory prezentowane podczas koncertów. Wiosna tego roku odbyla sie promocja singla zapowiadajacego plyte: emisje singla zapowiadajacego plyte, emisje wideoklipu oraz wystepy na zywo m.in. w programach:
TVP 1 „Rower Blazeja”,
TVP 1 „Kawa czy herbata”,
TVP 1 „Jazda kulturalna”,
TVP 1 „Studio Orzech” Artur Orzech,
TVP 1 wywiad z Iwona Schymalla,
Oprawa muzyczna TVP1 – emisje wideoklipu,
WOT „Wronski Beat”,
Oprawa muzyczna TV Polsat – emisje wideoklipu,
TV4 „Nuta.pl”,
MTV,
VIVA,
Program III Polskiego Radia „Tutti di Marek” Marek Niedzwiecki,
Program III Polskiego Radia „Trójkowy Ekspres” Pawel Kostrzewa,
Program III Polskiego Radia – koncert w Studio im. A.Osieckiej i jego transmisja na antenie (jako gosc specjalny wystapil iranski mistrz gry na tabli – Emam),
Program I Polskiego Radia – Romuald Jakubowski,
Radio Jazz – Grzegorz Sorbian,
Radio Dla Ciebie – Artur Orzech, Bogdan Fabianski,
Polskie Radio Szczecin i inne.

T A M T A M P R O J E C T tworza:
PIOTR JACKSON WOLSKI
Zalozyciel i lider TAM TAM PROJECT – PIOTR JACKSON WOLSKI – uprawia tak rózne gatunki muzyki, jak ethno, jazz i pop. Ta róznorodnosc inspiracji wynika z jego wyobrazni muzycznej i znakomitego opanowania technik gry na róznych instrumentach perkusyjnych. Naturalna konsekwencja tych mozliwosci stala sie wspólpraca z wieloma swietnymi muzykami i zespolami – artysta gral m.in. ze STANISLAWEM SOJKA, TOMASZEM STANKO, MAANAMEM, wspólpracuje z TRIBUTE TO MILES ORCHESTRA. Uczestniczyl takze w tworzeniu muzyki do filmów „KREW I WINO”, „PSY 2” , „OSACZONY”, „QUO VADIS”.
TYTUS WOJNOWICZ
Talent i wielka wyobraznia muzyczna TYTUSA WOJNOWICZA sprawily, ze na kazdej z jego 6 plyt powstal material wyjatkowy. Debiutancki krazek TYTUS zdobyl miano potrójnej platyny. Telewizja oglosila Tytusa Wojnowicza INDYWIDUALNOSCIA ROKU 1996. W tym samym roku otrzymal nominacje do FRYDERYKÓW ’96. Pod koniec 1997r ukazala sie druga plyta OCALIC OD ZAPOMNIENIA, która równiez odniosla sukces. 131 rozglosni radiowych przyznalo Tytusowi nagrode INSTRUMENTALISTA ROKU’97. W listopadzie 1998 ukazal sie album CHRISTMAS TIME, a pod koniec 1999r plyta autorska z muzyka powazna TELEMANN – KONCERTY OBOJOWE. W pazdzierniku 2000r Tytus wydal swoja piata plyte FONOGRAM, a juz w grudniu tego samego roku KONCERTY OBOJOWE J.S.BACHA.
PRZEMEK GREGER – gitara elektryczna
koncertowal z Nickiem Cave’m podczas jego wystepów w Polsce; gra z zespolami: Grall, Hot Asterix i Plastik Bag.
PAWEL MAZURCZAK – kontrabas elektryczny
to staly partner koncertowy Tadeusza Nalepy oraz muzyk, który gra z zespolami: Trebunie Tutki, Kinior Orkiestra, 100% Bawelny, Rejs.
RYSZARD BAZARNIK – instrumenty perkusyjne
koncertuje z Markiem Bilinskim i zespolem Uado Taraban (najwieksze bebny swiata). Wspólpracowali z nim: Antonina Krzyszton, Anna Maria Jopek, Kasia Kowalska, Krzysztof Antkowiak.
MAMADOU DIOUF – spiew
znany ze stalej wspólpracy z grupa Voo Voo.
IZA MULARONEK – taniec
tworzyla choreografie takich programów jak „To bylo grane”, „Pub”, „Big Star Party” (równiez prowadzila ten ostatni), a takze teledysków Liroya, Piaska i Lady Pank i ostatnio Natalii Kukulskiej.
PIOTR JACKSON WOLSKI – instrumenty perkusyjne
Studiowal m.in. w Akademii Muzycznej w Warszawie oraz we Freiburgu w Niemczech. Od 1989 roku gra z Warszawskim Kwintetem Detym, z którym nagral 2 plyty i koncertowal w Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Czechach, Slowacji, na Tajwanie i w USA (m.in. w Carnegie Hall). W tym czasie wystepowal tez z wieloma orkiestrami, wsród których znalazly sie: Polska Orkiestra Radiowa, Sinfonia Varsovia czy Orkiestra Filharmonii Narodowej. Jednoczesnie Tytus Wojnowicz prowadzi aktywne zycie pedagogiczne jako asystent w Akademii Muzycznej w Warszawie. Rok 1996 byl waznym i przelomowym w jego karierze, glównie za sprawa zaskakujacego, debiutanckiego albumu „TYTUS”. Material zawarty na plycie to fuzja klasyki i wspólczesnosci, popu i awangardy, a znalazly sie na niej kompozycje zarówno Brahmsa, Chopina, Czajkowskiego, Paganiniego, jak i Piotra Rubika, twórcy m.in. utworu „Dotyk” wykonywanego przez Edyte Górniak. Potwierdzeniem sukcesu plyty byl fakt zdobycia przez nia miana POTRÓJNEJ PLATYNY. Telewizja oglosila Tytusa Wojnowicza INDYWIDUALNOSCIA ROKU 1996. W tym samym roku otrzymal nominacje do FRYDERKÓW ’96.
W 1997 roku wydal druga plyte „OCALIC OD ZAPOMNIENIA” zawierajaca instrumentalne wersje znanych przebojów polskich z lat szescdziesiatych, siedemdziesiatych i osiemdziesiatych. Ta plyta równiez zdobyla uznanie sluchaczy i zyskala miano ZLOTEJ PLYTY. 131 rozglosni radiowych przyznalo Tytusowi nagrode INSTRUMENTALISTA ROKU ’97.
W listopadzie ’98 roku ukazala sie jego trzecia plyta „CHRISTMAS TIME” zawierajaca znane wszystkim polskie i swiatowe koledy oraz utwory bozonarodzeniowe. Równiez w listopadzie ale juz kolejnego ’99 roku zostala wydana 4 plyta Tytusa TELEMANN – KONCERTY OBOJOWE, zawierajaca przekrój twórczosci Georga Philippa Telemanna. Nagrania dokonano na wspólczesnych instrumentach z zachowaniem barokowej artykulacji. Jesienia 2000 roku ukazala sie najnowsza plyta oboisty „FONOGRAM”, a juz w grudniu tego samego roku plyta z muzyka klasyczna KONCERTY OBOJOWE J.S.BACHA.
Okazuje sie, ze artysta z powodzeniem potrafi sie znalezc w zupelnie róznych gatunkach muzycznych. Tym razem zawedrowal on wraz ze znanym perkusista Piotrem Jacksonem Wolskim i zespolem TAM TAM PROJECT w kraine kultur swiata.

Zespół piosenki żeglarskiej powstał w 1985 r. jako duet. Stąd jego sparafrazowana nazwa od zespołu „Simon i Garfunkel”. Od początku działalności podstawą repertuaru były autorskie kompozycje lidera Mirosława Kowalewskiego – żeglarza, autora tekstów i muzyki. Zespół przejechał tysiące kilometrów tras koncertowych po Polsce i Europie. Występy estradowe, nagrane kasety, ogromna rzesza wiernych słuchaczy (nie tylko żeglarzy!) oraz udział w prestiżowych festiwalach i przeglądach, stawia zespół w czołówce polskich wykonawców piosenki żeglarskiej. Zespół za swą twórczość był wielokrotnie nagradzany, m.in. w roku 2000 – Nagrodą PZŻ za całokształt twórczości. Repertuar zespołu składa się z piosenek o żeglowaniu, tradycyjnych morskich pieśni pracy – tzw. szant, pieśni kubryku – morskich pieśni nie związanych z pracą na żaglowcu, programu kabaretowego i dla dzieci – dydaktyczno-zabawowego, programu poetyckiego-nostalgiczne koncerty „przy świecach” w tonacji poetyckiej.

Zespół występuje w składzie:
Mirosław Kowalewski – aut. tekstów i muz., gitara, śpiew,
Zbigniew Murawski – aut. tekstów i muz., gitara, flażolety, śpiew, aranżacje,
Tadeusz Melon – skrzypce,
Adam Rakowski – gitara basowa.
Monika Szulińska – instr. perkusyjne.

Zespól Turnioki, jak wskazuje sama jego nazwa pochodzi z gór, a dokladniej z Beskidów. Zalozycielem kapeli jest gitarzysta Arkadiusz Wiech, który od lat próbowal zalozyc kapele laczaca wplywy góralskie z innymi stylami. Wreszczei w roku 1999 udalo mu sie znalezc odpowiednich muzyków. Sa to:
Dominik Bienczycki – skrzypce – Absolwent Wydzialu Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, gra równiez w zespole „Szwagierkolaska” oraz z Tomaszem Szwedem
Damian Kocur – keyboard, spiew – Absolwent Wychowania Muzycznego filii Uniwersytetu Slaskiego w Cieszynie
Piotr Golebiowski – gitara basowa – Absolwent Wychowania Muzycznego filii Uniwersytetu Slaskiego w Cieszynie
Michal Baraniewicz – perkusja – Absolwent Wydzialu Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, wspólpracuje z Jose Toresem
Leszek Wisniowski – flet poprzeczny, saksofon tenorowy – Absolwent Wydzialu Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, gra równiez w zespole „Viva Flamenco”
oraz wspomniany juz Arkadiusz Wiech – gitara, spiew, autor tekstów i muzyki, aranzer calosci – – Absolwent Wychowania Muzycznego filii Uniwersytetu Slaskiego w Cieszynie.

Tredrez to urzekające swoja bezludnością miejsce na północnym wybrzeżu Tregor w Bretanii, lub trzech muzyków, którzy spotkali się by dać upust swojej wyobraźni grając razem.

Stojąc na klifach Tredrez można zainspirować się morzem -dynamicznie falującym, raz spokojnym i łagodnym a za chwilę wzburzonym i groźnym. Fale rytmicznie uderzają o skalisty brzeg a wiatr gwiżdze wokól, szarpiąc nitki traw…
Uderzenie, szarpniecie i zadecie – trzy czynności, które mówią o nas wszystko.

TREDREZ Trio :
Michal Zak- irlandzki flet poprzeczny, whistle , klarnet
Piotr Fiedorowicz- gitara akustyczna
Szymon Misniak- instrumenty perkusyjne

Hołubią swoja tradycję i muzykują w rodzinnym gronie już prawie sto lat – od czasów dziadka Budza – Mroza, którego Jan Kasprowicz opiewał w poemacie „Kobziarz Mróz”. Podążają jego śladem i z rodzinnego gniazda w Białym Dunajcu wyruszają ze swoją góralską muzyką: ojciec Władysław – mistrz sztuki podhalańskiej i jego dzieci: Krzysztof – poeta i kompozytor, Anna – przejmujący glos w nowej muzyce polskiej i Jan – na scenie i w życiu „hardy Janosik”. Wspiera ich ze wszystkich swych sił na wielkim kontrabasie Andrzej Wyrostek – mąż Ani. Są artystami renesansowymi. Władysław – absolwent krakowskiej ASP, od 35 lat jest uznanym malarzem, Krzysztof – dyplomowany architekt z pasją projektuje tradycyjne chaty góralskie, Ania obroniła już dyplom na religioznawstwie a w tym roku kończy grafikę. Jan i Andrzej uczą się ale i uprawiają lutnictwo. Mają szerokie horyzonty i zapewne dlatego są w awangardzie światowej „world music”, bo zawsze są sobą – Góralami z krwi i kości, ale i nie boją się chodzić „po górach, po chmurach”.
Najpierw w 1991 roku wybrali się „Higher Heights” („Nad wysokości”) takim koniem trojańskim reggae Twinkle Brothers Normana Granta i zdobyli tytuły: płyty miesiąca marca’93 w Anglii oraz „Act of the Year” /Wydarzenie Roku/ na World-Music-Expo’94 w Berlinie. No i muzyka ta popłynęła przez oceany docierając do kanadyjskiej „Top Twenty”, a nawet do dalekiej Australii.
Zachęceni tymi sukcesami i popularnością nowych piosenek góralskich ze słowami poetki Anny Gąsienicy-Czubernat, Władysław i Krzysztof zaczęli sami pisać, komponować i śpiewać wprost od siebie utwory z bardzo osobistym, duchowym przekazem. Nie stronią także od telewizji, filmu i teatru a także od dialogu z innymi, wybitnymi artystami. Z Zespołami Adriana Sherwooda i legendarnym Kiniorem nagrali album „W Sherwood”, który okazał się 9-tą płytą roku 1997 (na sklasyfikowanych 806 pozycji z całego świata) na World Music Charts Europe EBU. Z Orkiestrą Kiniora występowali m. in. w Poczdamie, Berlinie, Budapeszcie, Londynie i na World EXPO’98 w Lizbonie z programem „Góral-ska Apo-Calypso”. To była pierwsza autorska próba Krzysztofa Trebuni, który z równym powodzeniem napisał, na festiwal „Kraków 2000”, scenariusz spektaklu „Góralskie Bronowice” wystawionego z udziałem aktorów Teatru Witkacego, chóru i tancerzy Zespołu „Skalni” oraz orkiestry kameralnej Sinfonietty Cracovia.
Do listy znaczących wydarzeń na muzycznej drodze rodziny Trebuniów dopisać należy występy na światowych festiwalach muzyki etnicznej („SFINKS” w Belgii, Perleberg w Niemczech i w rodzimym Sopocie),koncerty na Węgrzech, w Hiszpanii i dalekim Kirgistanie, oraz zdobycie głównej nagrody na MFFKiM Niepokalanów’99 za niekonwencjonalny muzyczno-poetycko-plastyczny album „Podniesienie”. A ostatnio na polskich i zagranicznych scenach rozbrzmiewa „Etno-techno” Trebuniów-Tutków i Kinior Future Sound.

Zespół The Reelium powstał na bazie wspólnych fascynacji muzyką celtycką. Członkowie grupy spotkali się na Festiwalu Kultury Celtyckiej w Dowspudzie w 2002 roku, gdzie po raz pierwszy spróbowali swoich sił razem.
Każdy z nich związany był wówczas z inną grupą, nie przeszkodziło to jednak w założeniu formacji, która z efemerydy przeistoczyła się w jedno z ciekawszych zjawisk na polskiej scenie muzyki celtyckiej.
Na repertuar zespołu składa się przede wszystkim muzyka z Irlandii i krajów celtyckich Półwyspu Iberyjskiego – Galicji i Asturii. Jigi, reele i slip jigi towarzyszą na koncertach The Reelium melodiom takim jak Muieiras Xotas i Carballesas.
O nietypowym brzmieniu zespołu decyduje też wykorzystanie w niektórych utworach dud galicyjskich, instrumentu charakterystycznego dla celtyckiej muzyki ze wspomnianych już iberyjskich krain.
Dudom towarzyszą skrzypce, irlandzkie tin i low whistle, mandolina, bodhran i gitary w stroju charmonicznym.

Skład zespołu:
Agnieszka Sroczyńska – skrzypce
Marek Przewłocki – mandolina, low whistle.
Piotr Fiedorowicz – gitara akustyczna, dudy galicyjskie
Bartek Dębno-Artwiński – bodhran, instr. perkusyjne
Mateusz Tunkiel – bouzuki, gitara akustyczna
Kontakt z zespołem:
Piotr Fiedorowicz – tel.kom. – 0693 356 169
e-mail – trombiq@o2.pl
Bartek Dębno-Artwiński – tel. kom. – 503159927
e-mail – bard_art.@poczta.onet.pl

Szwagierkolaska powstała jako towarzyska formacja muzyczna w której spotkali się dwaj muzycy starego (częstochowskiego) składu grupy T.Love – Muniek Staszczyk i Andrzej Żeńczewski. Wypadkową muzycznych fascynacji obu panów jest właśnie taka muzyka, jaką usłyszeliśmy na albumie „Luksus”. Klimat przedwojennej Warszawy znany z piosenek Stanisława Grzesiuka spotkał się tu z aranżacjami w stylu The Pogues (którego zadeklarowanym fanem jest Muniek). Folkrockowa konwencja przypadła do gustu szerokiej publiczności, a singiel „U cioci na imieninach” stał się mega hitem. Sukces płyty zaskoczył samych twórców. Po długiej trasie koncertowej zespół zawiesił działalność, a muzycy wrócili do swoich macierzystych formacji – Muniek do T.Love’u, Andrzej do Daabu. Warto tez wspomnieć o pozostałych muzykach, sekcja rytmiczna to młodzi, acz znani już muzycy jazzowi – Grzegorz Grzyb (perkusja) i Olo Walicki (gitara basowa, kontrabas). Składu dopełnia grający na banjo i mandolinie Janusz Tytman.
Po czteroletniej przerwie formacja zeszła się by zarejestrować drugi album, o niezbyt szczęśliwym tytule „Kicha”. Płyta ta cieszyła się średnią popularnością, choć jest na niej sporo ciekawych utworów, w tym kawałek „24 dni” spółki Staszczyk/Żeńczewski będący nieznamym dotąd utworem starego T.Love’u. W aranżacji Szwagierkolaski brzmi jak rasowy utwór „okołopoguesowy”.
Trzecim wydawnictwem formacji jest płyta wydana w serii Złota Kolekcja, a zatytułowana „U cioci na imieninach”. Jest to zbiór piosenek z dwóch płyt zespołu, oraz dwa bonusy – polskie wersje piosenek The Pogues.
Obecnie zespół koncertuje sporadycznie, a o nowych nagraniach na razie nic nie słychać.

Początek historii zespołu sięga 1997 r., kiedy to Ania i Maciek spotykali się wieczorami w domu i próbowali grać jakieś zasłyszane tematy. Było trochę Open Folk, trochę tematów muzyki dawnej. Tak w dużym przybliżeniu zrodziła się koncepcja beztroskiego muzykowania. Od samego początku przychodziły pomysły na własne tematy muzyczne zbliżone do muzyki ludowej.
Któregoś słonecznego dnia na swoim słowianskim rydwanie wypełnionym infrarytmem nadjechał Daniel. I tak były już trzy duszyczki, które swym nawoływaniem krzyczały do Pana Boga, aby je wysluchał. Próżne to były lamenty i skowyty, ale tylko do momentu kiedy napotkali Agnieszkę, która nadeszła bardzo cichutko. To ona swym szeptem obudziła cały las, chóry anielskie wpadły w kompleksy, a diabły w piekle zaciskały zęby ze strachu, bo nikomu już nie chciało się grzeszyć tylko słuchać jak pięknie śpiewa ta, która uczyła się śpiewaś od samych aniołów. Lecz śpiew ten sam wytrzymać próby nie mógł.
I wtedy stało się, Dobry Bóg przysłał już samego anioła, a imię jego nie podobne do żadnego innego anielskiego imienia. Na swych roztańczonych i wściekle wirujących dźwiękach czarodziejskich skrzypieców nadleciała Gosia. Niech nie waży się ktokolwiek mówić, że zna dzwięki diablich skrzypiec, póki nie usłyszy a raczej póki nie zobaczy jak tańczy ten cudowny anioł ze swoimi skrzypcami.
Był rok 1998. Zdarzyło się trochę koncertów w domach kultury, raz nawet jeden festiwal, wszystkie te wydarzenia mocno wpływały na charakter muzyczny zespołu. Powoli sen mieszał się z rzeczywistością, a ta stawała się snem. A we śnie nadszedł potężnym krokiem olbrzym nad olbrzymami. Wtedy to wszyscy przebudzili się i zobaczyli nad soba łysą usmiechnięta twarz, zdająca się mówić niesłyszalne jeszcze wtedy słowa budzi się las, budzi się las …
Właścicielem tego natchnionego kroku był Michał, wielki konstruktor dzwieku, który z matematyczną dokładnościa budował frazy o jakich nikt jeszcze nie słyszał. W taki to sposób uzbierała się garstka smiałków, zafascynowanych pięknem muzyki naszych dziadów, rozbrzmiewającą w dawnych ruczajach, lasach i przy ongiś gadających strumieniach. Za przewodnika obrali głównie własną wyobraźnię i wrażliwość na cuda jakie niesie dźwiek.
Skład zespołu: Agnieszka Zdanikowska, Gosia Pałubzka, Michał Juszkiewicz, Maciej Cierliński, Daniel Monski.

Powstali w lipcu 1989 roku jako swoista kontynuacja dokonań grupy Packet. Ich muzyka ewoluowała nieco, od utworów bliższych muzyce tradycyjnej (z rejonów Irlandii, Szkocji czy Kanady), do morskiego folkrocka opartego na brzmieniu porównywalnym z legendarnym Fairport Convention.
Zespół Smugglers jako pierwszy tak zdecydowanie „urockowił” piosenki wykonywane na festiwalach szantowych. Zyskało to sporą aprobatę i dało im Nagrodę Publiczności na Shanties. Należy zaznaczyć że formacja miała spore problemy z przekonaniem do siebie tradycjonalistów, jadnak jej eksperymenty brzmienowe były zazwyczaj bardzo trafne. Przez skład grupy przewinęło się wielu muzyków z nurtu piosenki zeglarskiej i muzyki folk.
Poszukiwania twórcze muzyków (zwłaszcza skrzypka – Józefa Kanieckiego) zaprowadziły ich w świat polskiej muzyki tradycyjnej. Zespół Smugglers zawiesił działalność, a na scenie pojawiła się jedna z najlepszych folkrockowych formacji (a jednocześnie najbardziej niedocenionych) – zespół Szela.
W 1995 Smugglersi wrócili na scenę, od tego czasu pojaiają się niekiedy na koncertach. Można usłyszeć nowe utwory w ich aranżacji.
Warto polecić trzy wydawnictwa zespołu – „Smugglers” (również na CD), „Nagroda publiczności” (kaseta), oraz najnowsze dziecko grupy – płytę „Still Smuggling”.