„Strange Bird”, to pierwsza płyta australijskiej grupy Augie March, która ukazała się w Stanach Zjednoczonych (reedycja w 2004 roku). Spotkałą się tam z dobrym przyjęciem, z entuzjazmem pisano o niej m.in. w „Rolling Stone”. Na płycie taj jeszcze bardziej niż przedtem zespół odpłynął w kierunku brzmień psychofolkowych. Takie granie, popularne w latach 70-tych, zarówno na Wyspach Brytyjskich, jak i w Ameryce, przezywa obecnie swój renesans. Glenn Richards, wokalista i autor tych wszystkich piosenek ciekawie wpisuje się w tradycję śpiewających poetów.
Tam gdzie kończy się na chwilę psychodelia zespół zyskuje nagle niesamowitą werwę. „This Train Will Be Taking No Passengers” brzmi, jakby Johnny Cash spotkał się z The Pogues. Kto wie, czy to nie jedna z najlepszych piosenek Augie March w ogóle, bo, że to najmocniejszy punkt tej płyty – nie wątpię. Innym razem mamy knajpianą balladkę zagraną z niemal punkowym brudem („Song In The Key Of Chance”).
„Strange Bird” to jak na razie ostatnia i najdojrzalsza z dotychczasowych płyt Australijczyków.

Rafał Chojnacki