eFolk.pl

Niemiecka grupa Booghk De Doo nazywa swoją muzykę „highspeed” folkiem. Niemcy lubują się w takich określeniach, w rzeczywistości mamy do czynienia z ostrym folk-rockiem w stylu The Pogues. Skojarzenia to nasuwa się od razu po wysłuchaniu piosenki „Ich muß weiter” otwierającej płytę „Lieder aus dem Rinnstein”.
„Gib mir Flügel” kojarzy się nieco z szantami, zapewne przez rubaszne zaśpiewy. Szkoda tylko, że utwór ten traci lekkość pierwszego utworu na korzyść ciężkawej, niemieckiej rytmiki. Lepiej jest już w folk-rockowej balladzie „Von Augen und Tränen”, w której z nienacka pojawiają się też instrumenty dęte. Zostają też w „Seelenfänger”, któe z kolei okraszono rytmem ska.
„Game over” to takie nieco bardziej ponure The Levellers, z resztą może to kwestia języka niemieckiego, który jest po prostu trochę ostrzejszy i bardziej ponury.
Piosenka „Bis zur Dämmerung” kojarzy się znów nieco z klimatami celtyckimi, ma też w sobie coś ze skandynawskich ballad. Oczywiście – podobnie jak reszta repertuaru – jest to utwór autorski. Z kolei „Wir sind der Sturm” to pogodna piosenka w stylu gdzieś pomiędzy The Pogues a The Waterboys. Podobnym utworem jest ballada „Spirituosentrinkerflüche”.
„Leg deine Hand in meine” zaczyna się od jakiejś gadki po niemiecku. Póżniej mamy coś lekkiego, rockowego, czy może nawet popowego. Ładna piosenka, ale trochę błaha – pewnie zespół potrzebował czegoś do radia. Po niej słuchamy kolejnego ska z akordeonem – „Horizont”. Z kolei „Sonnenreigen” to zadziorne granie oparte na ostrej, drapieżnej melodii.
Piosenka „Tu´ mir weh, Johnny”, kończąca płytę daje nam to co w Booghk De Doo najlepsze. Pogodne granie, może nieco zbyt patetyczne, ale ładne.
Niemcy prezentują się tu troszkę jako ostrzy folk-rockowcy, a troszkę jako pluszowe misie grające ładne, radiowe piosenki. Brakuje mi nieco zdecydowania, ale i tak uważam album „Lieder aus dem Rinnstein” za bardzo udany. Zaskoczył mnie bowiem kilkoma bardzo dobrymi piosenkami.

Do odsłuchania w Sieci:

(Pliki znajdują się na serwerze wydawcy. W razie komplikacji piszcie do nas)

Grupa Akelei, to folkowy kwartet z Belgii. Grają muzykę folkową z nieco archaicznym zacięciem. Nadaje się więc ona zarówno na festiwal folkowy, jak i na barokowe przyjęcia i rauty. Połączenie muzyki dawnej i folkowej to z resztą w Belgii dość często spotykana mieszanka.
Zespół Akelei sięga głownie po brzmienia flamandzkie, z niewielkimi naleciałościami francuskimi i bretońskimi. W gruncie rzeczy jest to muzyka głównie dla wielbicieli tradycyjnych brzmień. Jednak myślę, że coś znajdą tu również kreatywni muzycy. Jest to bowiem źródło ciekawego materiału, podanego w tradycyjnej formie, aż proszącego się o przeróbkę.
Muzyka folkowa przeplata się tu z brzmieniami charakterystycznymi dla muzyki dawnej. Nad większością kompozycji czuwał tu Stefan Bosmans, którego utwory można czasem znaleźć w repertuarze innych wykonawców.
Są tu bouree, jig, walce, branle a nawet menuet. Wszystkie bardzo ciekawie zagrane i poukładane. Jednak największą perełką tej demówki jest ballada „La rentree”. Polecam.

Spodziewałem się płyty nieco mocniejszej, bardziej metalowej, tymczasem zespół Finisterra trochę mnie zaskoczył. Więcej tu podbarwionego średniowieczem folk-rocka, niż folk-metalu, mimo, że to właśnie na tej ostatniej scenie niemiecka grupa ostatnimi czasy bryluje.
Nawet mocniejsze kawałki, jak „Skudrinka” czy „Schondilg” nawiązują raczej do hard rocka, niż do metalu. Czasem jest tez coś dla miłośników gotyku. Wciąż jednak pozostajemu w kręgu muzyki dawnej i folku.
Mimo, że Finisterra gra dość dobrą muzykę, to nie dorasta do pięt takim formacjom, jak In Extremo, czy Schandmaul. Same szczere chęci i kilka pomysłów też nie wystarczą. Mimo, że jest tu kilka miłych dla folkowego ucha fragmentów (np. „Vite perdite tranx”), to niestety ich fonograficzny debiut (a taką właśnie płytą jest „Als die Erde eine Scheibe war”) uznaję za niezbyt udany.

Do odsłuchania w Sieci:

(Pliki znajdują się na serwerze zespołu. W razie komplikacji piszcie do nas)

Belgijska grupa Cajole raczy nas niezłym albumem z folk-rockowa muzyką z Irlandii i okolic. Te okolice, to między innymi autorskie kompozycje członków zespołu. Zwłaszcza we własnych kawałkach zespół zbliża się do formuły pop-folkowej. Nie brzmi to jednak źle. Nie ma lekości The Corrs, ale nie ma też przesłodzenia, często w tej formule spodziewanego.
Czasem możemy znaleźć bardzo rockowe nawiązania, np. w „The Wacko Breton” pobrzmiewają echa gitary Lenny`ego Kravitza. W „Dirty Old Town” mamy do czynienia z pastiszem reggae. Do czego nawiązuje „Jazzy Pipes” nie musze chyba pisać. Zaś „The great song of indifference” Boba Geldofa, zagrane jako ska (z dudami zamiast trąbek), to porawdziwa rewelacja. Szczytem jest przeróbka „Loch Lomond”. Ciekawe, czy poznacie.
W muzyce grupy Cajole podoba mi się oryginalne podejście do tematu. Fajne rytmy, bez zbędnych kombinacji, ale nie prostackie. Słowem – granie na poziomie.
Ciekawą postacią jest tu dudziarz, producent i muzyk wspierający wiele innych projektów – Peter Derudder. To rzeczywiście zdolny facet, zaczynam się przyglądać jego poczynaniom z coraz większą ciekawością.

Bardzo ciekawya płyta, choć momentami niezbyt łatwa w odbiorze. Grupa Utua doskonale sobie radzi, za to wokal Anny-Kaisa, mimo, że piękny, to czasami może nieco razić, o ile nie jesteśmy przyzwyczajeni do wokalistek śpiewających w wysokich rejestrach. Gdyby wszystkie piosenki śpiewała tak, jak cudowną balladę „Viimeistä yötä”, byłoby naprawdę super. Ostre śpiewy i krzyki (nie mylić ze spiewam na krzyku) w początkowo sennym utworze „Lumivalkija”, czy również w „Haitra”, są zapewne pochodzenia ludowego, jednak według mnie nie korespondują za bardzo z resztą materiału. Mimo że wszystko tu ma karelskie korzenie, to jakieś dysonanse się pojawiają.
Trochę na tej płycie kliamtów jazzowych. Najwyraźniej widoczne są w „Älä sinä laula”, „Toisko tuuli” i świetnym „Rannan kivellä”.
Utua, to dziśnazwa grupy z którą gra Anna-Kaisa Liedes. o tym jak radzą sobie na żywo mogliśmy przekonać się na festiwalu EBU 2005 w Gdańsku. Nie ulego wątpliwości, że godnie reprezentowali tam Finlandię.