eFolk.pl

Shamrock to po angielsku „koniczyna”. Nic więc dziwnego że conajmniej kilka zespołów grających muzykę celtycką przyjęło taką właśnie nazwę. Grupa o której tutaj mowa pochodzi z Włoch. Powstała w 2000 roku w miejscowości Biella, niedaleko Turynu.
Czynnikiem, który wpłynął na zawiązanie takiej formacji była miłość do celtyckiej muzyki, która połęczyła grupę przyjaciół. Znalazła się wśród nich także Ruth Sullivan (używająca niekiedy gaelickiej wersji nazwiska – Rut ni Shuilleabhai), wokalistka irlandzka urodzona w hrabstwie Connemara.
Muzyka zespołu, to połączenie tradycyjnych irlandzkich tańców i pieśni ze współczesnym instrumentarium. Pojawiają się w niej elementy jazzu i rocka.

Skład zespołu :
Gianni Pelle – uilleann pipes, tin whistles, kości
Ruth Sullivan – wokal
Dick Reville – wokal
Maria Luisa Martinelli – skrzypce
Marco Pelle – gitara akustyczna i elektryczna
Gianraffael Argiolas – instrumenty klawiszowe
Giorgio Pelle – bodhran, instrumanty perkusyjne

Osimira to projekt sześciu młodych muzyków białoruskich dążacych do odtwarzania dawnej muzyki białoruskiej. Wielogłosowe wokale towarzyszą muzyce granej na archaicznych niekiedy instrumentach. Łączą w swoim repertuarze pieśni i muzykę wykonywane do zabawy z tradycją rytualną.
Grupa powstała w marcu 2002 roku, od tego czasu kilkakrotnie gościła w Polsce (m.in. na festiwalach „Folkfest” i „Ethnosfera”).

Skład zespołu:
Konstantin Kontsevoj – dudy, surma, sopiłka, róg
Ilya Dolzhenkov – gitara basowa
Katerina Donda – skrzypce
Alexey Polovchenia – perkusyja
Andrew Bindasow – instrumenty perkusyjne
Andrew Polovchenia – wokal, flety, dudy, instrumenty perkusyjne, domra, kaliuka

Oficjakna strona zespołu: osimira.nm.ru

Zespół Orlek pochodzi ze Słowenii, dokładniej z miejscowości Zagorje. Nazwa grupy pochodzi od szczytu górskiego, który znajduje się w okolicy

Muzykę którą grają zwykli określać jako „folk punk polka rock”, choć nie wyczerpuje to w pełni muzycznych zasbów zespołu. Zwłaszcza że ostatnio znacznie mniej w muzyce punk rocka, a więcej bluesa. Oprócz oczywistych nawiązań do muzyki etnicznej mamy w ich przypadku do czynienia również z zaangażowanymi tekstami, choć nie są one poważne i patetyczne, a często nawet żartobliwe, to dotykają zwykle zagadnień społecznych.

Zespół jest bardzo dobrze przyjmowany przez publiczność, co udowodnił choćby ich występ na jednej z edycji Folk Fiesty. Ich płyty “Adijo knapi” i “Melodije smoga in premoga” były nominowane do nagrody Golden Cock, czyli słoweńskiego odpowiednika Grammy. Udało im się wreszcie otrzymać ta nagrodę za płytę „Salamurca”.

Skład zespołu :
Vlado Poredoš – wokal, gitara
Jure Tori – akordeon, keyboard
Bojan Bergant – gitara
Miha Koritnik – perkusja
Matej Fele – gitara
Mitja Tori – gitara basowa
Miran Mars – saksofon
Ečo Matko – waltornia
Janez Tori – trąbka
Oficjalna strona zespołu: www.orlek.org

Inish to folkowy duet z Salt Lake City w stanie Utah. Grają muzykę folkową, częsciowo celtycką, częściowo brytyjską, z odrobiną własnych kompozycji.
Marian i Barry Carter wykonują myzykę folkową od niemal 10 lat. Pierwszym zespół w którym się spotkali nosił nazwę Different Accents (co oznacza „różne akcenty”, Marian była wówczas mieszkanką Nowego Jorku, a Barry przyleciał z Nowej Zelandii). Zespół ten powstał w 1994 roku i wykonywał głównie autorskie piosenki Barry`ego z czasem dołączając nieco tradycyjnego repertuaru. W 1995 roku, kiedy Barry i Marian się pobrali, zmienili nazwę na The Carters.
W latach 1997-1999 wraz z grupą przyjaciół współtworzyli zespół Crighkay!. Na pięć osób w zespole przypadało aż trzech `songwriterów`, repertuar więc był spory, zwłaszcza że uzupełniano go muzyką celtycką a nawet klezmerską.
Od 1999 roku Carterowie znowu są duetem, nie powrocili jednak do nazwy związanej z ich nazwiskiem, powołali do życia grupę Inis. W maju 2002 roku ukazał się pierwszy album tej formacji, zatytułowany „For Cryin` Out Loud!”, w nagrywaniu którego wspierali duet członkowie Crighkay!.

Ta kanadyjska artystka jest obecnie jedną z najbardziej cenionych wykonawczyń nurtu „modern celtic music”. W jej autorskich utworach przeplatają się motywy muzyczne charakterystyczne dla folku, muzyki średniowiecznej i renesansowej, ale też bardziej współczesne elementy.
Swoją przygodę z muzyką Heather zaczęła w wieku 15 lat od muzyki będącej mieszaniną brzmień fortepianu z instrumentami klawiszowymi. Na studiach jej zainteresowania muzyczne zmieniły się pod wpływem organizacji The Society for Creative Anachronism (SCA) z którą się związała. SCA to ospowiednik naszych bractw rycerskich, choć nie brak w nim elementów fantasy, a dbałość o szczegóły historyczne nie przesłania im dobrej zabawy.
N turniejach i festynach organizowanych przez SCA Heater Dale zaczęła pojawiać się jako Lady Marian of Heatherdale. Jej autorskie piosenki pojawiały się wówczas na kasetach wydawanych na potrzeby ruchu. W pewnym momencie postanowiła jednak skupić się przede wszystkim na karierze muzycznej.
W 2000 roku światło dzienne ujrzał jej pierwszy oficjalny album – „The Trial of Lancelot” – oparty na mitach arturiańskich. Z kolei płyta „Call The Names” zawiera starsze piosenki artystki, głównie z czasów SCA, na nowo zaaranżowane i nagrane. Album „This Endris Night” z 2002 roku jest z kolei czymś pomiędzy współczesnym folkiem a muzyką średniowieczną. Najnowsza jak dotąd płyta artystki – „May Queen” – ma najwięcej wspólnego z muzyką celtycką.
Heather jest też właścicielką wytwórni płytowej Amphisbaena Music, która wspiera artystów tworzących w podobnych klimatach.

Oficjalna strona artystki: www.heatherdale.com

Gráda to zespół z Dublina, który gra tradycyjną i współczesną muzykę irlandzką.
Grupa ta stała się nagle bardzo popularna, gdy jej wokaliście – Alanowi Doherty powierzono rolę solisty podczas nagrywania ścieżki dźwiękowej filmu “Władca Pierścieni”. Jednak już wcześniej grupa była dobrze znana w kręgach miłośników muzyki irlandzkiej. Występowała m.in. W Australii i Japonii, a także na Copenhagen Irish Festival i Gutenbrunn Folk Festival.
Z dobrym przyjęciem spotkała się też ich płyta, zatytułowana „Endeavour”. Wyprodukował ją Trevor Hutchinson, znany wcześniej ze współpracy z takimi wykonawcami, jak: The Waterboys, Sharon Shannon, czy Lúnasa). Na albumie tym folkowym melodiom towarzyszą elementy jazzu.
Gráda uważana jest obecnie za jednego z czołowych reprezentantów nurtu „new traditional music” w Irlandii.

Skład zespołu:
Alan Doherty – flet, whistles
Brendan O’Sullivan – skrzypce
Gerry Paul – gitara, bouzouki
Anne-Marie O’Malley – wokal, bodhrán
Andrew Laking – gitara basowa, wolal, gitar akustyczna

Zespół Ginevra powstał wiosną 1997 roku. Nazwa grupy jest imieniem mitycznej królowej – żony króla Artura. Cała otoczka zespołu skupia się na klimatach celtyckich, nic więc dziwnego, ze większość ich repertuaru stanowi tradycyjna muzyka z Irlandii i Szkocji. Od jakiegoś czasu członkowie grupy piszą też własne piosenki.
Grupa zwykle występuje w strojach stylizowanych na historyczne, często na zamkach i imprezach średniowiecznych.
Jak dotąd zespół wydał dwie płyty: „Bída” z 2000 i „… tak do plnejch džbánů” z 2002 roku.

Skład zespołu:
Vašek Plecitý – gitara, mandolina, śpiew
Jana Handlová – klawesyn, fanfrnoch, śpiew
Romana Plecitá – flety, kornamúza, śpiew
Eva Čechová – bodhrán, krakůž, bongosy, śpiew
Milan Černohorský – kontrabas, akordeon, śpiew
Martin Skala – gitara, śpiew

Canoe to nie tylko nazwa indiańskiej łódki, ale również zespołu wykonującego piosenki żeglarskie.
Grupa Canoe wykonuje piosenki bardziej subtelne od większości morskich śpiewaków, dlatego też zdecydowała się na łagodniejszą nazwę. Część osób tworzących ten zespół występowała już wcześniej w zespołach takich jak Korokocha, czy Matpilers.
Jak dotąd zespół dorobił się tylko jednego wydawnictwa, kasety zatytułowanej „Fale”, która ukazała się w 2001 roku.
Dkład zespołu:
Magdalena Goździewińska- śpiew, bodhran, instr.perkusyjne
Urszula Włodarczyk-śpiew, skrzypce, instr.perkusyjne
Robert Gil- gitara basowa
Wojciech Mazur- skrzypce
Piotr Romanowski- Gitara, śpiew

Niemiecka grupa szantowa, która rzeczywiście żegluje, a na dodatek wykonuje głównie anglojęzyczny repertuar, to rzadkość. W repertuarze tej grupy znaleźć możemy zarówno tradycyjne szanty, jak i pieśni kubryku. Całość uzupełniają utwory taneczne charakterystyczne dla muzyki folkowej irlandzkiej i szkockiej. Obok utworów tradycyjnych pojawiają się też takie, które pisze Andreas Köpke – członek zespołu.
Blind Man`s Buff wydali jak dotąd dwie płyty – „For Sail” z 2000 i „More Sails!” z 2002 roku.

Skład Zespołu:
Erik Frotscher – gitara, wokal
Andreas Köpke – bouzouki, gitara, banjo, koncertina, bodhran, wokal
Kerstin Lorenzen – whistles, melodeon, wokal
Roland Tank – mandolina, skrzypce, bodhran, wokal

Folk-rockowy zespół Besh o` Drom założyli w 1999 roku w Budapeszcie Ádám Pettik i Gergely Barcza. Pierwszy z nich śpiewa i gra na instrumentach perkusyjnych, grał w wielu węgierskich zespołach, współpracował też z jugosławiańskim Markovic Orchestra i francuskim Noir Desir. Drugi zaś jest saksofonistą, grającym też na ludowych fletach. Przed powstaniem Besh o` Dromu Gergely grał w kilku kapelach grających muzykę żydowską.
Skład zespołu szybko się rozrósł, nabrała też barwy stylistyka. Etniczne korzenie muzyki zespołu tkwią w muzyce balkańskiej i klezmerskiej. Inne inspiracje, to m.in. punk rock, któremu zawdzięczają niesamowitą energię i jazz, który zaprowadził grupę w kierunku ciekawych improwizacji.
Zespół pojawił się w Polsce na Festiwalu „Nowa Tradycja” w 2002 roku.

Skład zespołu:
Ádám Pettik – śpiew, instrumenty perkusyjne, konewka
Gergely Barcza – saksofon sopranowy i altowy, ney, zurna, fujarka, śpiew
Tamás Zsoldos – gitara basowa
Attila Sidoo – gitara, tamburyn, śpiew
József Csurkulya – cymbały
Róbert Farkas – skrzypce, harmonijka ustna
Géza Orczy – instrumenty perkusyjne
László Békési – saksofon tenorowy, klarnet
Péter Tóth – trąbka