Słynne show muzyczno-taneczne Lord of the Dance zawita do Gdańska ze spektaklem „Dangerous Games”, opartym na muzyce Gerarda Fahy’ego. Występ odbędzie się w Ergo Arenie. Zapraszamy do śledzenia wydarzenia na Facebooku.
Page 8 of 285
Słynne show muzyczno-taneczne Lord of the Dance zawita do Warszawy ze spektaklem „Dangerous Games”, opartym na muzyce Gerarda Fahy’ego. Występ odbędzie się na Torwarze. Zapraszamy do śledzenia wydarzenia na Facebooku.
Słynne show muzyczno-taneczne Lord of the Dance zawita do Wrocławia ze spektaklem „Dangerous Games”, opartym na muzyce Gerarda Fahy’ego. Występ odbędzie się w Hali Stulecia. Zapraszamy do śledzenia wydarzenia na Facebooku.
Słynne show muzyczno-taneczne Lord of the Dance zawita do Szczecina ze spektaklem „Dangerous Games”, opartym na muzyce Gerarda Fahy’ego. Występ odbędzie się Netto Arenie. Zapraszamy do śledzenia wydarzenia na Facebooku.
To obecnie najstarszy istniejący nieprzerwanie zespół na scenie szantowej w Polsce.
Korzenie zespołu sięgają radomskiego festiwalu RAFA w 1982 roku, na którym kilku solistów wpadło na pomysł utworzenia zespołu. W ten sposób doszło do nagrania pierwszej w Polsce płyty (analogowej) z repertuarem szantowym i morsko-folkowym. Została ona zarejestrowana w 1983 roku i sygnowana była nazwą Stare Dzwony.
W pierwszym składzie zespołu znaleźli się: Marek Siurawski (z zawodu dziennikarz, marynista, obecnie największy w Polsce autorytet w dziedzinie szant), Ryszard Muzaj (żeglarz, znany balladzista), Jerzy Porębski (oceanograf, rybak, autor popularnych piosenek) i Mirosław Peszkowski (balladzista, później twórca zespołu Packet).
Skład ten, poszerzony o Janusza Sikorskiego i Romualda Długosza pojawił się na krakowskim festiwalu „Shanties ’84”, gdzie zdobył nagrodę Grand Prix.
Wkrótce ustalił się stały skład, w którym zespółl koncertował 10 lat (Siurawski – Sikorski – Porębski – Muzaj). Mimo iż większość muzyków aktywnie pływała, można ich było słuchać na wielu festiwalach i koncertach w kraju i za granicą. Nagrali też wówczas kilka kaset. Kres tego składu nastąpił po śmierci Janusza Sikorskiego w 1995 roku. Trzeba przyznać że odejście na wieczną wachtę takiej osobowości było dla szantymenów sporym ciosem.
Jednak zespół otrząsnał się ze smutnych myśli i krótki czas koncertował jako trio. Wkrótce dołączył do niego kolejny znany solista (współpracujacy również z zespołem Bluska i z Jurkiem Porębskim) – Andrzej Korycki. W tym składzie nagrali ostatni jak dotąd materiał „Pora w morze nam”.
Członkowie zespołu Stare Dzwony kontynuują równolegle swoje granie solowe, co jakiś czas któryś z nich wydaje nowy materiał. Zdarza im się koncertować w różnych konfiguracjach, również z zaproszonymi goścmi z zagranicy.
Rafał Chojnacki
Szwedzki duet Symbio tworzą Johannes Geworkian-Hellman i Lars Emil Öjeberget. W gruncie rzeczy ich muzyka to jazz, przynajmniej jeżeli chodzi o podejście do dźwięków. Ale skoro piszę „w gruncie rzeczy”, oznacza to, że klasyfikacja ta nie jest taka prosta. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że jak na jazzmanów, panowie mają wyjątków nietypowe instrumentarium.
„Dionysus” to dopiero drugi studyjny album Dead Can Dance od czasu reaktywacji zespołu w 2012 roku. Co prawda ukazał się jeszcze album koncertowy i archiwalia z występów w programie Johna Peela, to jednak dla miłośników tego australijsko-brytyjskiego duetu każde nowe nagranie jest jak długo wyczekiwany deszcz na pustyni.
Sheelanagig to grupa z Bristolu, ale nawiązuje przede wszystkim do szalonych ulicznych kapel, jakie można niekiedy spotkać na ulicach starych europejskich miast. To właśnie tej inspiracji zespół zawdzięcza swoją folk-rockową ekspresję.
Darya och Månskensorkestern to na pierwszy rzut oka kolejny fiński zespół, uwielbiający tanga i ludowe melodie. Jednak tym razem mamy do czynienia ze Sztokholmczykami, zafascynowanymi fino-szwedzką kulturą. Zespół powstał w środowisku artystów stołecznego Södra Teatern, gdzie odbywały się regularnie koncerty związane z fińskimi tangami.
Niemiecka grupa Furunkulus podąża drogą przetartą przed laty przez In Extremo, jednak bez popadania w metalowy patos.
Mamy tu muzykę niemal w pełni autorską, ale nawiązującą do średniowiecza. Mocny rytm, ostre partie solowe instrumentów i niezwykły klimat, który panuje na tej płycie, to niewątpliwe atuty
