Paddy Doyle`s Boots to folkowa formacja z Kanady zafascynowana muzyką wywodzącą się z irlandzkich pubów, ale rozwijającą się w Ameryce. Jednak obok kliku bardziej znanych piosenek (jak „Weila Waila”, „Santy Anno”, „Johnny I Hardly Knew Ya”, czy „Easy and Slow”) sporo tu ciekawych kompozycji, z którymi się dotąd nie stykałem, jak choćby „The O`Brien Twins”.
Jak już wspomniałem – mimo irlandzkiej nazwy – grupa pamięta też o tym, że w gruncie rzeczy pochodzą przecież z drugiej strony Atlantyku. Sporo tu więc również brzmień bardziej charakterystycznych dla folku amerykańskiego, możemy tego posłuchać choćby w aranżacji „Old Maid in the Garrett”. Poparciem tej tezy może być również „When The Spi Comes In” autorstwa samego Boba Dylana.
Z kolei piosenka „Ballad of Jim Smith” to ciekawa piosenka, w której frontman kapeli – Danny Oberbeck – śpiewa pod podkład grany jedynie przez banjo i delikatny bas i stukające w tle kości.
Na uwagę zasługuje świetne wykonanie „Johnny I Hardly Knew Ya” – bliższe oryginałowi, niż często spotykane rozpędzone wersje. Ta również nabiera nieco tempa, ale nie galopuje zbytnio i oddaje oryginalny klimat. Wykonany a capella „The Old Barbed Wire” również pasuje do klimatów z czasów wojny secesyjnej, niepotrzebnie tylko wkomponowano w niego jakieś stukanie. Podobne klaskanie pojawia się też w „Colcannon”, tyle, że tam brzmi dużo lepiej. Z resztą sama piosenka, śpiewana przez Kelli Evans Beckwith też brzmi ciekawiej od swej poprzedniczki.
„Forever May I Roam” to autorska piosenka Danny`ego, energiczna, niemal folk-rockowa, z fajna partią mandoliny pod koniec. Napisał on z resztą kilka piosenek na tej płycie – między innymi „Only Part Irish”, balladę w stylu starych irlandzkich piosenek. Przypominają się tu wykonania z lat 70-tych, a może i wcześniejsze, trzeba więc przyznać, że to dość udana stylizacja.
Płytę zamyka piosenka o kukułce. „Cocoo” to stara pieśń, która miała już wiele wykonań. To śpiewane przez Kelli kojarzy mi się z wykonaniem Joan Baez.
Trzynaście niezłych piosenek z kilkoma lepszymi momentami to chyba wystarczający powód, by posłuchać tego co mają do powiedzenia, czy raczej zaśpiewania Paddy Doyle`s Boots.

Taclem