Paddy Keenan to jeden z najbardziej znanych irlandzkich muzyków folkowych, współtworzył legendę The Bothy Band, nazywano go „Jimi Hendrixem irlandzkich dud”. Płytę „The Long Grazing Acre” nagrał z Tommy O`Sullivanem, wokalistą i gitarzystą uznanym za jednego z najciekawszych śpiewaków w muzyce irlandzkiej. Obu panów wspierają m.in. członkowie the Bothy`s,
Pośród nowych utworów dominują tu kompozycje Paddy`ego, co nieco napisał też Tommy, na dodatek wsparli się paroma utworami tradycyjnymi i dwoma coverami. Oba covery to piosenki. Najpierw przearanżowany dość solidnie „Stranger to Himself” autorstwa Sandy Denny, a później standard blues-folkowy „Killing the Blues” napisany przez Rolly Salley`a. W pierwszym utworze Tommy zbliżył się wykonawczo do klimatu takich sław jak McTell, czy Gaughan. Wciąż pozostało tam jednak dość miejsca na nieco „fairportowe” brzmienie. Druga z tych piosenek została sprowadzona do bardziej pubowego klimatu.
Reele i jigi płyną sobie bardzo fajne, ciekawie się ich słucha, a na dodatek nie przeszkadzają jeśli użyć ich jako dodatek do codziennych czynności. Jednak charakter płyty podkreślają głównie piosenki, które śpiewa Tommy. Odróżnia to album od innych płyt nagranych przez Paddy`ego.
Tradycyjna „The Maids of Culmore” stawia O`Sullivan w jednym rzędzie ze współczesnymi irlandzkimi bardami, takimi jak Tommy Sands.
Dla osób, które przede wszystkim cenią jednak grę Paddy`ego polecam przede wszystkim melodie instrumentalne. Nie tańce, a własnie melodie takie jak „Eimhin`s”, czy „Mary Bravender”. Wychodzą tu one niesamowicie.
Również instrumentalna kompozycja O`Sullivana jest bardzo ciekawa. „Jutland” faktycznie kojarzyć się może z pokrytymi śniegiem połaciami Danii, w której Tommy spędził część życia.
Pomimo tego, że dominują utwory dość szybkie, to płyta posiada specyficzny nastrój. Warto skosztować tego nastroju.

Taclem