Przyznam że moją uwagę na tą płytę zwróciło to co już dobrze znam – przede wszystkim dwa covery. Chodzi o tu o „Who Knows Where The Time Goes” autorstwa Sandy Denny (znane z głównie z repertuaru Fairport Convention) i „Dark Night of the Soul” Loreeny McKennitt. Chciałbym tu zwrócić uwagę na pewne podobieństwo wokalu śpiewaczki Lyrical Folkus do drugiej z wymienionych artystek.

Lyrical Folkus australijski to duet, który tworzą Cate Burke i Chris vonderBorch. Cate gra na celtyckiej harfie, fletach i śpiewa, zaś Chris na gitarze i angielskiej koncertinie. Na płycie towarzyszą im przyjaciele, dzięki czemu trochę zyskuje ona na barwności, aczkolwiek nie za wiele.

Pioseną otwierającą płytę jest szkockie „Mingalay Boot Song”, jako że piosenkę tą bardzo lubię, to z uwagą wysluchałem kolejnej, dodam że dobrej, wersji tego utworu. Później piosenki przemykały jedna po drugiej. W większości były do siebie trochę podobne za sprawą niewielkiego instrumentarium i charakterystycznego wokalu Cate. Dopiero instrumentalny „TThe Persimmon Tree” autorstwa Cate Burke przykuł moją uwagę na dłużej. Później zatrzymałem się na „Falmouth”, o tyle ciakawym utworze, że śpiewa w nim gościnnie jego autor – Des Fenoughty. Piosenka nieco się różni od reszty materiału, a przynosi na myśl przede wszystkim dokaonania The Sands Family.

Spokojna i melodyjna muzyka folkowa ma na pewno swoich zwolenników. Nie zmienia to jednak postaci rzeczy – trochę tu za spokojnie. Płycie przydałoby się więcej różnorodności.

Taclem