W muzyce folkowej rzadko spotykamy się z albumamy typu „Tribute to…”. Tym razem nie dość że dostajemy taką właśnie płytę, to jest to od razu album dwupłytowy. Zawiera on 38 piosenek które napisał, lub z powodzeniem wykonywał Pete Seeger, uznany wykonawca propagator muzyki folkowej zza Wielkiej Wody. Pozycja numer 39 to piosenka „And Still I Am Searching” wykonana przez samego Pete’a, stanowiąca jakby odpowiedź na tytułowy przebój sprzed lat. A hit musiał to być wielki, skoro doczekał się aż dwóch polskich wersji, z czego jednego tłumaczenia dokonała Agnieszka Osiecka.
Płyta to wyjątkowa i to nie tylko dlatego, że poświęcona jest wyjątkowemu człowiekowi. Zebrano na niej również niesamowity zestaw wykonawców, zarówno z kręgów folkowych, muzyki country, jak i muzyki rockowej. Są wśród nich choćby: Tommy Sands w duecie z Dolores Keane, Bruce Cockburn, Billy Bragg w duecie z Elizą Carthy, Cordelia’s Dad, grupa Peter, Paul & Mary, Nanci Griffith, Bruce Springsteen, Roger McGuinn, Judy Collins, Indigo Girls, Dick Gaughan, Tommy Makem i Donovan. Co ciekawsze większość prezentowanych na płycie wersji to nowe nagrania, specjalnie na potrzeby tej publikacji.
Nie będe bisał o samych piosenkach, bo te u nas są w dużej mierze nie znane i trudno tu o konfrontacje z oryginalnymi wykonaniami. Jednak kilka utworów na pewnio wartych jest wspomnienia.
Tytułowy „Where Have All the Flowers Gone?” to niesamowita wersja duetu Tommy Sands i Dolores Keane. Jego znamy choćby z The Sands Family i nagrań solowych, zaś pani Keane to swego czasu podpora grupy De Dannan i również znana solistka. Z kolei Jackson Browne i Bonnie Raitt proponują nam klasyk „Kisses Sweeter Than Wine” w rytmach reagge. Trzeba przyznać że znana wokalistka country – Bonnie – ku mojemu zaskoczeniu radzi sobie w tym kawałku świetnie. Również ciekawostką jest tu chór gospel Sweet Honey in the Rock, który wykonuje utwór „Step by Step” właśnie w formie kanonu gospel. Cordelia’s Dad sięgnęli po tradycyjny „How Can I Keep From Singing”, który Pete spopularyzował na wiele lat przed tym zanim nagrała go Enya. Koncertowe nagranie The Weavers i ich wersji „Wimoweh” jest trochę starsze od tej płyty, ale na pewno bardzo ciekawe. Dick Gaughan w „Waist Deep In The Big Muddy” udowadnia że potrafi wykonać wszystko tak, żeby brzmiało jak jego własny utwór. Nie wiem czy aby na pewno o to w tej płycie chodziło, ale to jedno z ciekawszych wykonań. Na koniec zostawiłem Tommy Makema z klasycznie wykonaną „Over The Hills”, której melodia posłużyła przy tworzeniu klasyka pt. „Foggy Dew”. Utwór ten przypomina też że Pete to również badacz folkoloru i odkrywca wielu ciekawych źródeł muzycznych.
Mam nadzieję że zachęciłem kilka osób do poszukania tej płyty. Na prawdę warto. .

Taclem