eFolk.pl

Album muzyczny z gatunku World Music, który państwu prezentujemy to kolejna autorska płyta Joszka Brody, który gra na drumli, czterometrowej trąbicie, rogach, różnego typu fujarach i okarynach, skrzypcach, gajdach i wielu innych instrumentach ludowych oraz śpiewa. Joszko zaprosił do wspólnego grania czołowych przedstawicieli muzyki ludowej z Karpat Polskich i Wegierskich. Usłyszymy tu m.in. jego ojca Józefa Brodę (śpiew. liść) , siostrę Katarzynę Brodę-Firlę (śpiew), Peter’a Eri (altówka trzystrunowa) członka grupy Muzsikas, Pal’a Havasreti (kontrabas trzystrunowy, gardon, lira korbowa, śpiew), Kalmana Balogha grającego na cymbałach węgierskich i innych.! Muzyka dobra i czysta zagrana z sercem przez Joszka, jego ojca Józefa i Węgrów i gorąco zaśpiewana przez górali. Przebija z niej tęsknota do źródeł, do tych głębi naszego serca, gdzie rozum nie dociera, a życie pulsuje. Muzyka, która jest dowodem wspólnoty kulturowej ludów Karpat do tego stopnia, że Węgrzy, Polacy, Słowacy i Czesi mogą ją uznać za wyrastającą z ich tradycji. Znakomite wiano, z którym wchodzimy do Unii Europejskiej. Płyta ta ukazała się w formie eleganckiego wydania dla koneserów (digipack) z interesującą książeczką. Joszko Broda.Jego rodzina mieszka w Beskidach ( Karpaty) od 12 wieku. Tradycje i warsztat muzyczny przejął po swoim ojcu, który od 40 lat jest znanym twórcą polskiej muzyki ludowej. Jego korzenie muzyczne tkwią w góralskiej muzyce, na której się wychował i która jest dla niego inspiracją do przeróżnych działań. Joszko zagrał na ponad 50 płytach jako muzyk sesyjny, prowadzi swój zespół „Dzieci z Brodą”!, który nagrał już 2 płyty i żywą działalność muzyczną na różnych jej polach. Sporo też koncertuje. Płyta ukazała się dzięki pomocy Węgierskiego Instytutu Kultury i Polskiego Instytutu Kultury w Budapeszcie. „(…) Jako doświadczony pracownik muzyczny mogę państwa zapewnić, że twórczość na owej płycie jest najwyższej próby.(…) Powstała naprawdę wielka muzyka o czym w pełnej przytomności umysłu zaświadczam. Pozdrawiam, Wojtek Waglewski – (muzyk, kompozytor, aranżer, twórca zespołu Voo Voo).

Materiał własny wykonawcy

Grupa Johny Roger powstała latem 2002 roku na potrzeby trasy promocyjnej po wybrzeżu i południu Polski. Wówczas zespół nazywał się jeszcze Gordian Knot. Z czasem zmienił nazwę na Johnny Roger.
Grający w grupie muzycy mają za sobą wcześniejsze doświadczenia w innych zespołach (Mechanicy Shanty, Connor, Atlantyda) co zaowocowało połączeniem różnych, często nietypowych brzmień, krążących jednak wokół tradycyjnego stylu wykonywania muzyki irlandzkiej i szant.
Repertuar zespołu Johny Roger to oprócz szant – reele i jigi, popularnie wykonywane w Irlandii i Szkocji. Motywy ludowe aranżowane i niejednokrotnie łączone w medleye z szantami, wykonywane są na koncertach w różnych konfiguracjach – często zależnych od nastroju budowanego przez zespół wraz z publicznością.
Inspiracje grupa czerpie zarówno z klasyków gatunku, jak i z krajowych grup folkowych, jednak najważniejsze dla rozwoju zespołu były kilkakrotne spotkania z zaprzyjaźnionymi muzykami z Irlandii i Szkocji.
Podstawowy skład zespołu:
Janusz „Jasiu” Piotrkowski – skrzypce, bodhran, śpiew
Tomek Pawlak – gitara, banjo, wokal

Jeden z najwybitniejszych wokalistów country, znany również jako Man in Black. Urodził się i wychowywał w Arkansas. W wieku 12 lat zaczął pisać własne piosenki, inspirowany muzyką country zasłyszaną w radiu. Nagrał niezliczone płyty. Zachwycił słuchaczy swoim charakterystycznym barytonem oraz ascetycznym wykonaniem. Jego twórczość zainspirowała nie tylko wielu muzyków country, ale również wykonawców rockowych, bluesowych czy punkowych. Poza działalnością solową Cash zasilał swym talentem zespoły The Highwaymen oraz Million Dollar Quartet. Zmarł w wieku 71 lat.

Hagada lub Agada znaczy w języku hebrajskim opowieść. Jesteśmy chrześcijanami głoszącymi potrzebę nawrócenia i uświęcania Imienia Bożego w codziennym życiu i gramy tradycyjną, żydowską muzykę religijną. Spotykając w drodze swojego życia Jeszuę z Nazaretu, spotkaliśmy Izraela. Łączą nas z tymi ludem więzi jedyne i niepowtarzalne. Jest on dla nas skarbnicą dóbr duchowych. Naród ten naznaczony został wyjątkowym cierpieniem, a zarazem wielkością jedyną w swoim rodzaju. Pokochani zostali przez Świętego Jedynego miłością wieczną. Boga Izraela (Imię Jego niech będzie błogosławione) związanego ze swym ludem przymierzem wiecznym, ośmielamy się z bojaźnią nazywać naszym Ojcem, który mieszka w niebiosach.
Styl zespołu, to tradycyjna, religijna muzyka żydowska. Większość pieśni śpiewamy po hebrajsku do tradycyjnych melodii żydowskich. Część utworów jest naszego autorstwa, po polsku.

Bogusław Dudkowiak – śpiew Urszula Dudkowiak – śpiew Andrzej Górecki – skrzypce Andrzej Jaskóła – gitara basowa Mariusz Klaszyński – akordeon, śpiew Grażyna Okoń – śpiew Piotr Ryba – doumbek, tarambuka, śpiew Alina Ryba – śpiew Piotr Sumiński – gitara
Materiał własny zespołu

Akordeonista i wirtuoz cytry. Jest laureatem Nagrody I Stopnia Festiwalu Polskiego Radia „Nowa Tradycja 2005”. Współtworzył ważne dla polskiej sceny folkowej zespoły, m.in. Ojdana i White Garden, realizował też liczne autorskie projekty muzyczne i popularyzatorskie.

Grywa na różnych modelach cytr, przeważnie akordowych, które często sam przerabia, by dostosować je do własnych wizji muzycznych i ukazać pełnię ich możliwości brzmieniowych. Podstawowym modelem używanym przez Grzegorza Tomaszewskiego jest fidola Fischera – popularna w latach 20-30 XX wieku czteroakordowa cytra, na której gra się palcami, smyczkiem oraz za pomocą guzikowej klawiatury nazywanej przez twórcę instrumentu Fischera Mandoliniette. W czasie koncertów i prezentacji używa od 3 do 5 cytr, jedna z nich zbudowana została specjalnie dla artysty przez poznańskiego lutnika Stefana Niewczyka. Jest 3,5 oktawowa, chromatyczna, barwą dźwięku przypominająca fińskie kantele.

(Info za www.rozstaje.pl)

Pomysł utworzenia zespołu Dzieci z Brodą urodził się w grudniu 2000 roku, gdy redaktorzy telewizyjnego programu Ziarno postanowili nagrać teledysk z kolędą. Poprosili o to Joszka Brodę, który od paru lat prowadził w Lublinie warsztaty muzyczne dla dzieci, podczas których uczył dzieci między innymi piosenek i kolęd góralskich. Powstał teledysk do kolędy Śliczna Panienka. Dzieciom, muzykom i redaktorom Ziarna spodobało się to wydarzenie. Siostra Mariola Kłos zaproponowała więc utworzenie zespołu, który obok Arki Noego tworzyłby piosenki do programu. Tak powstały Dzieci z Brodą, które w chwili obecnej mają już na swoim koncie 10 teledysków, wiele wystąpień w Ziarnie i innych programach radiowych i telewizyjnych oraz ponad 20 koncertów zagranych na terenie całego kraju.
W dniu 16.03.02 odbyła się premiera pierwszej płyty pod tytułem: „Normalnie szok!” Dzieci śpiewające w zespole pochądzą w większości z rodzin wielodzietnych zaprzyjaźnionych z Fundacją „Godne Życie”, z którą Joszko współpracuje od paru lat. Jest też kilkoro dzieci znanych polskich artystów (Piotra Stopy Żyżelewicza, Angeliki i Grzegorza Górnych). W nagraniu płyty wzięło udział wielu wybitnych muzyków, między innymi: Marcin Pospieszalski, Janusz Yanina Iwański, Piotr Żyżelewicz, Marcin Majerczyk, Piotr Płecha i wielu innych. Na zaproszenie, by zaśpiewać z dziećmi, odpowiedzieli Kayah, Antonina Krzysztoń i Darek Malejonek. Płyta jest różnorodna stylistycznie, choć dominują w niej elementy muzyki ludowej, na której wyrósł producent płyty Joszko Broda.
Materiał własny zespołu

Dancereye to nazwa, jaką w XVI wieku nadawano zbiorom zawierającym wielogłosowe, instrumentalne kompozycje o charakterze tanecznym. Tak tytułowali swe druki Claude Gervais, Tielman Susato, Pierre Phalese, Jacques Moderne, Pierre Attaignant i inni.

Jest to również nazwa zespołu, którego celem jest, obok ich wykonania, połączenie sił wirtuozów działających bądź jako soliści, bądź członkowie lub kierownicy innych grup. Są to: klawesynista Marek Toporowski (Concerto Polacco), skrzypek Zbigniew Pilch, grający na violi da gamba Kazimierz Pyzik, śpiewaczka Wanda Laddy, oraz specjalizujący się w grze na dawnych instrumentach dętych Ryszard Borowski, Paweł Kobus i Paweł Iwaszkiewicz (Open Folk).

Historia zespołu z Pragi-Świtawy (Morawy) od jego założenia w 1988 roku układała się rozmaicie. Grupa grała na rozdaniu nagród muzycznych w Bratysławie i w praskich pubach, a popularny piosenkarz Vlasta Redl pożyczył ich piosenkę „Rehradice” z debiutanckiego albumu „Dovecnosti” (1991). Čechomor koncertował w Austrii, Niemczech, Szwajcarii, Rumunii, Francji i na Węgrzech; pojechał do Walii z Janem Hruby i pojawił się na żywo w BBC, ale grupa zdobyła popularność, na którą od dawna zasługiwała, dopiero niedawno.

„Rok diabła” na pewno miał wpływ na sukces Čechomora, ale prawdziwy zwrot w karierze grupy nastąpił w roku 2001 wraz z ukazaniem się albumu „Przemiany” („Promeny”). Od tej chwili nawet komercyjne stacje radiowe grają ich piosenki bardzo często.

Grupa uformowała się, kiedy jej członkowie pracowali jako akompaniatorzy na praskich targach rzemiosła artystycznego. Gra, śpiew i talenty Jiriego Brenka i Františka Černy`ego przerosły oczekiwania wszystkich, a nowatorski nurt muzyki folkowej ukształtował się wokół tych dwóch Switawskich osobowości (Černy wydał także solową płytę „Sto cukrów”/Sto cukru”).

Ich koncepcja czesko-morawskiej muzyki folkowej nie mieści się w tradycyjnych ramach. Oryginalne aranżacje inspirowane są folklorem innych regionów, ale także muzyką celtycką, rockiem i współczesnym folkiem. Zespół szuka nowoczesnej interpretacji dla tradycyjnych dźwięków i dodaje do niej charakterystyczne brzmienie.

Grupa pracowała z braćmi Formanami nad „La Baraque” – projektem teatralnym docenionym na całym świecie.
W Pradze Čechomor pracował także z Formanami nad operą Smetany „The Bartered Bride”, a ich współpraca nagrodzona została znakomitymi recenzjami zarówno widzów, jak i krytyków. Także w Pradze muzycy występują w „Sztukmistrzu z Lublina”.

Nowozelandzki muzyk Brendan Power stworzył własny styl gry na harmonijce ustnej łączący w sobie wiele rodzajów muzyki ludowej. Podstawą jego muzyki są tradycyjne melodie irlandzkie, ale z równą łatwością gra amerykański bluegrass i blues, a nawet potrafi zaskoczyć słuchaczy fragmentem melodii autorstwa Vivaldiego. Sporą część repertuaru stanowią jego własne kompozycje stworzone z myślą o harmonijce ustnej.

Brendan Power jest dobrze znany w Nowej Zelandii, gdzie wydał trzy płyty zanim przeprowadził się na stałe do Londynu w 1992. Wszechstronność i innowacyjność stylu w jakim posługuje się on instrumentem – zwykle traktowanym bardzo stereotypowo – pozwoliły mu już uzyskać wiele zaproszeń do wspólnych nagrań od wielu wykonawców. Gościnnie nagrał płyty z takimi artystami jak: Ray Charles, Paul Brady, Arty McGlynn, Altan i wystąpił na albumie i w wideoklipie “Ten Summeoner`s Tales” Stinga. W 1993 zdobył tytuł All Ireland Title w kategorii “Instrumenty Różne”, a wkrótce potem uznanie krytyki prasowej (np. gazeta The Irish Times nazwała go “koncertmistrzem” a jego grę określiła jako “elektryzującą”). Brendan skomponował muzykę do irlandzkiego filmu Guiltrip, jest stałym członkiem orkiestry akompaniującej irlandzkiemu baletowi Riverdance. Jest też doświadczonym nauczycielem prowadzącym warsztaty muzyczne i zajęcia mistrzowskie.

Breiz to w języku bretońskim nazwa Bretanii, krainy położonej na omywanym Atlantykiem surowym półwyspie zachodniej Francji. Pomimo swojego kontynentalnego położenia kultura tego narodu związana jest z kulturą osiadłych na brytyjskich wyspach Celtów.
Grupa Breiz powstała 1989 roku w Poznaniu i grała muzykę o celtyckich korzeniach pochodzącą z tego właśnie regionu. Część grupy grała wcześniej w The King Stones, gdzie wykonywali m.in. bretońskie szanty.
Repertuar Breiz stanowiła celtycka w brzmieniu i swoich korzeniach, tradycyjna muzyka ludowa Bretanii. Od skocznych polek, poprzez gawoty do archaicznych rond, to wędrówka po muzycznych ścieżkach Bretanii, jej tawernach, fetach i pubach. Od wiernych i surowych przekazów do bardziej swobodnych interpretacji.
Kaseta „An Dro”, którą zespół pozostawił po sobie to pierwsze w Polsce wydawnictwo w całości poświęcone muzyce bretońskiej.