Francuska formacja Stille Volk to jeden z czołowych przedstawicieli europejskiej sceny pogańskiego folku, w którym pobrzmiewają echa celtyckie i brzmienia muzyki dawnej. Z czasem zespół ten zaczął romansować z rozwijający m się nurtem folk metalu, choć nie grali raczej na elektrycznych gitarach.
Nagrany w 2002 roku album „Maudat” to jedno ze szczytowych osiągnięć tej formacji. Patrick Lafforgue i Patrice Roques, muzycy odpowiedzialni za tą płytę, sięgnęli tu po rozmaite dawne instrumenty strunowe i dęte. Podobnie jak na poprzednich płytach, tak i tym razem, sięgnęli po rozmaite języki i dialekty, by znaleźć odpowiednie środki wyrazu. W swoich inspiracjach zabrnęli aż do XII wieku, skąd zaczerpnęli prowansalską pieśń „Calenda Maia”. Inne inspiracje należą bardziej do około-ludowych.
Wokalizy Patricka Lafforgue’a to specyficzny temat. Porusza się on na pograniczy śpiewu i melorecytacji, jednak taki układ linii wokalnych jedynie potęguje specyficzny nastrój, charakterystyczny dla nagrań Stille Volk.

Taclem