Kanadyjska grupa The WhiskeyDicks, jak przystało na kapele z taką nazwą, to goście, którzy ostro dają do pieca, zapodając skoczne drinking songi. Próżno tu jednak szukać znanych piosenek, wszystkie sześć zawartych na płycie utworów, to kompozycje autorskie członków zespołu. Stylistyczny rozrzut jest dość duży, dlatego przyjęło się ich nazywać nieślubnym dzieckiem Corb Lund Band i Gogol Bordello.
„The Only Traitor” przypomina nam o starych korzeniach rodem z Irlandii czy Wielkiej Brytanii. To piosenka, która mogłaby spokojnie znaleźć się w repertuarze jakiejś „Paddy Punkowej” kapeli. Podobnie jest z „Koozy’s Husky Team”.
„Cheechako”, to połączenie rytmów latynoskich ze wschodnim klimatem. W podobnej stylistyce utrzymana jest kompozycja „Festival Time”. Również „Red Tape” mogłoby trafić na płytę Gogol Bordello, choć to nieco spokojniejszy, bardziej mroczny klimat.
Płytkę zamyka zakręcona „The Ballad of Bill the Beaver”, która pozwala nam zastanawiać się nad tym co jeszcze ta kapela nam pokaże. Sami określają siebie: Celtic Gypsy Punk Rockers i nie ma w tym przesady. Pozostaje więc mieć nadzieję, że na kolejnej płycie będzie jeszcze lepiej. Tymczasem ruszam szukać ich wcześniejszych nagrań, płyty „Get’er Done” sprzed dwóch lat.
Miesiąc: Wrzesień 2010
Reedycja starych nagrań ze wczesnego okresu kariery najsłynniejszego irlandzkiego balladzisty. Jego ciepły, miękki głos brzmi tu tak doskonale, jak nie brzmiał już nigdy później. Piękne ballady, takie jak „Freeborn Man”, „Ten and Nine”, „Blackwaterside”, „The Convict of Clonmel”, „Lang a’Growing”, „Anach Cuain”, „Royal Canal”, „The Water is Wide” i „Downie Dens of Yarrow” z delikatnym gitarowym akompaniamentem, to to, co wielbiciele takiego grania lubią najbardziej. Perełką wśród nich jest wzorcowe wykonanie „The Foggy Dew”.
Liam potrafił jednak dać czasem czadu. Zaśpiewany a cappela we współpracy z Dublinersem Lukiem Kelly’m słynny utwór „Rocky Road to Dublin” porywa żywiołowością wykonania. Pijacki song „All for me Grog” i marynarski „Navvy Boots On” brzmią przy nim o wiele za spokojnie. Znacznie lepiej jest z szybką piosenką „Hi for the Beggarman”. Również „The Nightengale” i „Galway Races” brzmią bardzo dobrze.
Niniejsze wydanie jest uzupełnione o kilka nagrań, których nie było na oryginalnym krążku. Mimo to całość brzmi niezwykle spójnie i do dziś może inspirować wykonawców chcących sięgnąć po jakieś mniej znane irlandzkie piosenki. Takich tu również nie brakuje.
„Cidiciamo”, to solidny kawał celtyckiego rocka, podbarwionego romansem z bluesem i to nawet czasem w nieco cięższym odcieniu. Co ciekawsze osiągnięto taki efekt przy minimalnej liczbie środków.
Szwajcarska grupa Labirinto, to dwie osoby – Chiara Pedrazzetti i Sean Lanigan. Ona jest przede wszystkim harfistką, on gitarzystą. Chiara jest uczennicą słynnej włoskiej harfistki celtyckiej, Lorenza Ceruti-Pollini. Z kolei Sean jest irlandzkim gitarzystą na co dzień grającym w zespole Ireland Maiden, wykonującym covery najbardziej znanej heavy metalowej grupy świata. Słychać to zwłaszcza w świetnie skrojonej kompozycji „Dalvi’s got the Blues!”.
Utwory z tej płyty, to głównie autorskie kompozycje, choć znalazło się tu też trochę miejsca na tradycyjne melodie. Wykonanie jest na tyle ciekawe, że przez te czterdzieści minut nie sposób się nudzić. Inna sprawa, że gdyby płyta trwała powiedzmy 70 minut, mogłoby to wyglądać inaczej. Ale póki co jest ciekawie i nietypowo. Tak trzymać.
Molly Malone`s to folk-punkowy zespół z Giżycka na Mazurach doskonale łączący elementy folku celtyckiego z punk rockiem.
Idea zespołu narodziła się w głowach Jarka „Kwiatka” Kwiatkowskiego oraz Bartka „Konia” Biwejnisa, którzy po doświadczeniach w punk rockowych formacjach oraz szantowych kapelach postanowili irlandzkie melodie grane na akordeonie i skrzypcach wkomponować w punk rockowe utwory.
Podstawowy skład zespołu punk rockowego uzupełniają instrumenty tradycyjne dla celtyckiej muzyki ludowej, co tworzy doskonałą muzyczną mieszankę.
Teksty w języku polskim pisane przez przyjaciół zespołu są charakterystycznym elementem w Molly Malone`s, który jest dodatkowym walorem w kontakcie z publicznością. Zespół w swojej twórczości akcentuje przywiązanie do Mazur i stara się godnie reprezentować swoją małą ojczyznę.
Zespół zaczął koncertować od stycznia 2010 roku i od początku doskonale sprawdzał się na koncertach w pubach i tawernach jak i na dużych scenach plenerowych festiwali.
Zwycięstwo w Konkursie Trzy Tawerny 2010 podczas IV Edycji Festiwalu Latający Holender Ursus 2010, a także nagroda publiczności na 7 Festiwalu Rock Szanty w Serwach w sierpniu 2010 roku czy II Edycji Festiwalu Muzyczne Perły 2010 w Tawernie Korsarz są potwierdzeniem tych słów.
Pozytywne przyjęcie Molly Malone`s w środowisku folku morskiego jako mazurskiego zespołu grającego „punk rockowe szanty” wynikało nie tylko z braku sceny celtic punkowej w Polsce ale także z doskonałej zabawy jaką zespół serwował na każdym koncercie.
Molly Malone`s okazali się być jedynym zespołem w Polsce grającym na profesjonalnym poziomie ten tak popularny na świecie gatunek muzyczny,naturalnym więc było, że pomimo krótkiego stażu scenicznego supportowali na koncertach w Polsce takie gwiazdy gatunku jak kanadyjskie The Dreadnoughts czy The Real McKenzies oraz Street Dogs z USA .
W przerwach między koncertami wiosną 2011 roku Molly Malone`s rejestruje swoje pierwsze autorskie kompozycje, które w 2012 roku wydaje na MiniCd pod logiem North East Records. Cztery utwory są wizytówką Molly Malone`s i doskonale ukazują kierunek w jakim podąża zespół.
Jesienią 2012 roku po niespełna trzech latach działalności w Olsztyńskim Studio X Molly Malone`s rozpoczyna rejestrację swojej pierwszej długiej płyty, która ukaże się nakładem Lou&Rocked Boys 17 marca 2013.
Skład zespołu od 2013 roku wygląda następująco : Jarek „Kwiatek” Kwiatkowski – wokal i gitara akustyczna, Bartek „Koniu” Biwejnis – akordeon , Piotr „Junior” Wagner – gitara elektryczna, Irek „Pacek” Pac – gitara basowa, Adam „Jastrząb” Jastrzębski – perkusja.
Materiał własny zespołu
